S. Carmiggelt

De 'Kronkels' van S. Carmiggelt (1913-1987) waren om hun hoge graad van herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse volk. De puntige, laconieke stijl ervan paste uitstekend in een luchtig medium als de krant. Niettemin is het werk, dat nauwelijks met het oog op duurzaamheid geschreven lijkt, inmiddels deel gaan uitmaken van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. De Arbeiderspers publiceert sindsenkele jaren met een ijzeren regelmaat de delen van de heruitgave van Carmiggelts complete oeuvre naar de eerste druk van elke bundel. De hier bijeengebrachte bundels Mooi weer vandaag en Fluiten in het donker, verschenen oorspronkelijk in 1965 en 1966. De bundels kennen een gemengde opzet en de erin opgenomen verhalen peilen op onvergetelijke wijze de temperatuur van de zo roerige en vrolijke jaren zestig. * Wat ik boeiend aan hem vind, is dat hij van typische gooi- en smijtachtige stukjes, die ik heel geestig vond, steeds beschouwender en soberder is geworden. Er bestaat geen betere kroniek vanaf 1945 tot het einde van zijn schrijverschap. - Kees Fens

Mooi weer vandaag & Fluiten in het donker

De vrolijke jaren (1987), de laatste bij Carmiggelts leven verschenen bundel, is een compilatie van jaren eerder geschreven stukken. Ze werden voor de krant geschreven tussen 1960 en 1970. In Zelfportret in stukjes (1989) zijn postuum een vijftigtal nooit eerder gebundelde kronkels bijeengebracht rond Carmiggelts jeugdherinneringen aan Den Haag.

De vrolijke jare & zelfportret in stukjes

Simon Carmiggelt (1913-1987) was een cursiefjesschrijver van het eerste uur en hij is dat genre - in een schrijverschap dat ongeveer een halve eeuw omspant - steeds trouw gebleven. Zijn rubriek 'Kronkel' was geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezerspubliek. Het werk, eerder met het oog op herkenbaarheid dan op duurzaamheid geschreven, is niettemin deel gaan uitmaken van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Deze heruitgave, in uniforme, gebonden boeken, van het complete oeuvre van S. Carmiggelt naar de eerste druk van elke bundel is De Arbeiderspers in 1994 gestart. In Duiven melken & Alle orgels slapen, oorspronkelijk verschenen in 1960 en 1961, peilt Carmiggelt zowel de moderne gevoeligheden van zijn tijd als de eeuwige mores en sores van gewone mensen in de trein, bij een modeshow, in lunchroom of bioscoop, op straat en - onvermijdelijk - in de kroeg. Carmiggelt is volgens mij dan ook klassiek, en ik vind het zonde dat hij minder gelezen wordt dan hij naar mijn smaak verdient, zeker nu zijn bundels prachtig worden heruitgegeven door De Arbeiderspers. [...] Er zijn nog steeds lui die zich het hoofd breken over de vraag of Carmiggelt nu tot de Grote Literatuur mag worden gerekend of niet. Dat was Carmiggelt een rotzorg. Hij noemde zichzelf consequent journalist, wat ik zeer op prijs stel." - Rudy Vandendaele in Humo

Duiven melken & Alle orgels slapen

S. Carmiggelt (1913-1987) ontwikkelde als schrijver van cursiefjes in de krant - aanvankelijk in Vooruit, de Haagse editie van Het Volk, en na de oorlog in Het Parool - een uniek meesterschap op de korte baan. Zijn rubriek `Kronkel' was om zijn hoge graad van herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezerspubliek. Carmiggelt liet zien dat er ook literatuur kan worden gemaakt in een vluchtig medium als de krant. Het werk is, volkomen terecht, deel gaan uitmaken van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Vandaar deze integrale - en zoveel mogelijk chronologische - heruitgave van het complete originele oeuvre van S. Carmiggelt naar de eerste druk van elke bundel. Na Honderd dwaasheden en Allemaal onzin wordt deze reeks nu voortgezet met de dubbeluitgaven Tussen mal en dwaas & Klein beginnen en Louter leugens &Poespas. Zo blijft Carmiggelts werk, dat literair-historisch van grote betekenis is en nog altijd weet te boeien en ontroeren, voor het lezerspubliek beschikbaar. De bundels Tussen mal en dwaas en Klein beginnen werden oorspronkelijk gepubliceerd in 1949 en 1950. Tussen mal en dwaas (`een boekje vol krullen en kronkels') is een bloemlezing met naar thema diverse onderwerpen, van kroegbezoeken tot een recept voor comfortabel ontwaken, terwijl Klein beginnen voornamelijk bestaat uit observaties van Carmiggelts eigen kinderen. * Dat wil ik duidelijk benadrukken: dat hij niet alleen een subliem journalist was, maar wel degelijk ook een groot schrijver. - Gerard Reve in Het Parool

Tussen mal en dwaas & klein beginnen

Anton Pavlovič Čechov

Over (Anton P.) Tsjechow [Anton Pavlovič'Čechov].

S. Carmiggelt (1913-1987) ontwikkelde als schrijver van cursiefjes in de krant - aanvankelijk in Vooruit, de Haagse editie van Het Volk, en na de oorlog in Het Parool - een uniek meesterschap op de korte baan. Zijn rubriek `Kronkel' was om zijn hoge graad van herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezerspubliek. Carmiggelts werk maakt inmiddels volkomen terecht deel uit van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Vandaar deze integrale - en grotendeels chronologische - heruitgave van het complete originele oeuvre van S. Carmiggelt, steeds naar de eerste druk van elke bundel. In deze reeks van dubbeluitgaven verschijnen nu alweer deel vijf Vergeet het maar & Ping pong en deel zes Articles de Paris & Vliegen vangen, twee nieuwe bundels vol ' Kronkels' en verhalen waarin Carmiggelt de absurditeit van het gewone in de menselijke omgang gadeslaat en op onnavolgbare wijze noteert. Zoals alleen de peetvader van de Nederlandse columnisten dat kan. De bundels Vergeet het maar & Ping pong werden oorspronkelijk gepubliceerd in 1953 en 1954 en zijn beide een selectie met thematisch zeer gevarieerde ' Kronkels' uit deze periode. * Dat wil ik duidelijk benadrukken: dat hij niet alleen een subliem journalist was, maar wel degelijk ook een groot schrijver. - Gerard Reve in Het Parool

Vergeet het maar & ping pong

S. Carmiggelt (1913-1987) ontwikkelde als schrijver van cursiefjes in de krant - aanvankelijk in Vooruit, de Haagse editie van Het Volk, en na de oorlog in Het Parool - een uniek meesterschap op de korte baan. Zijn rubriek `Kronkel' was om zijn hoge graad van herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezerspubliek. Carmiggelts puntige, laconieke stijl paste uitstekend in een vluchtig medium als de krant. Het werk, dat nauwelijks met het oog op duurzaamheid geschreven lijkt, maakt inmiddels volkomen terecht deel uit van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Derhalve heeft De Arbeiderspers enige jaren geleden de tijd rijp geacht voor een integrale heruitgave van het volledige originele oeuvre van S. Carmiggelt, steeds naar de eerste druk van elke bundel. De titels die in dit deel zijn gebundeld, Kraaltjes rijgen en Een toontje lager, verschenen oorspronkelijk in 1958 en 1959. Ze brengen de lezer in die typische Kronkel-roes, dat schemergebied tussen nuchtere observatie en meewarig glimlachen om de klein(geest)igheden van alle dag. Onder de lichte tinten die de humorist eigen zijn, voegt zich ook steeds meer het grijs van de droefheid. wijzer geworden zong Carmiggelt, zoals hij zelf bekende, `een toontje lager'. * Dat wil ik duidelijk benadrukken: dat hij niet alleen een subliem journalist was, maar wel degelijk ook een groot schrijver. - Gerard Reve in Het Parool

Kraaltjes rijgen & Een toontje lager

S. Carmiggelt (1913-1987) ontwikkelde als schrijver van cursiefjes in de krant - aanvankelijk in Vooruit, de Haagse editie van Het Volk, en na de oorlog in Het Parool - een uniek meesterschap op de korte baan. Zijn rubriek `Kronkel' was om zijn hoge graad van herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse lezerspubliek. Carmiggelt liet zien dat er ook literatuur kan worden gemaakt in een vlüchtig medium als de krant. Het werk is, volkomen terecht, deel gaan uitmaken van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. Vandaar deze integrale - en zoveel mogelijk chronologische - heruitgave van het complete originele oeuvre van S. Carmiggelt naar de eerste druk van elke bundel. Na Honderd dwaasheden en Allemaal onzin wordt deze reeks nu voortgezet met de dubbeluitgaven Louter leugens & Poespas en Tussen mal en dwaas & Klein beginnen. Zo blijft Carmiggelts werk, dat literair-historisch van grote betekenis is en nog altijd weet te boeien en ontroeren, voor het lezerspubliek beschikbaar. De bundels Louter Ieugens en Poespas verschenen respectievelijk in 1951 en 1952. De eerste bundel is gevuld met schitterende faits divers terwijl de tweede voor een groot deel handelt over een van Carmiggelts grote liefdes: katten. * Dat wil ik duidelijk benadrukken: dat hij niet alleen een subliem journalist was, maar wel degelijk ook een groot schrijver. - Gerard Reve in Het Parool

S. Carmiggelt

About

Books

Join the club