Agota Kristof

Ayşe İnce Kurşunlu

Büyük Defter ; Kanit ; Üçüncü Yalan : Roman

Bilge Ince

Bugün bir mektup aldım. Resmi bir mektup…

…Onlar yazmışlar: ‘Kocanız suçsuzdu, onu yanlışlikla öldürdük. Yanlişlikla çok sayıda insan öldürdük, ama şimdi, her şey düzeldi, özür diliyor ve böyle yanlışlikların bir daha tekrar lanmayacağinı bildiriyoruz. Onlar öldürüyor, onlar özür diliyor Ama Thomas öldü.’

Çocuk: "Ölenler ile gidenler arasındaki tek fark bu, değil mi? Ölmeyenler geri döner."

Lucas: "Ama yokluklarında ölüp ölmediklerini nasıl bilebi­liriz?"

Agota Kristof'un yazım dili ve tabi bu bir çeviri olduğu için çevirmenin yazım dili insanı metne bağlıyor, kitabı elinizden bırakamıyorsunuz. İlk kitap Büyük Defter İki çocuğun savaş sebebiyle ailelerinden koparılmaları sonrasında bu ortamda geçirdiği değişimi anlatıyor. 2. kitap Kanıt hem hikayenin devamı hem de değil gibi, bu noktada size bolca gerçeklikleri sorgulatıyor. Savaş geçirmiş şehirlerin insan hayatı üzerindeki etkilerini milliyetçi olan ve olmayan ayrımlarının kırılımlarını ve nasıl ortamdan ortama değiştiğini gösteriyor. Derken Kanıt'la 2 kardeşin varlığını sorgulamaya başlıyoruz, sanki bambaşka bir hikayeye de giriş yapılıyor, aklınız karışıyor. Bu sorgulama iyice derin ayrımlarla Üçüncü Yalan'da belirginleşiyor. Bir noktada kardeşlerden birinin belki ikisinin de hiç var olmadığını düşünmeye başlıyorsunuz derken yeniden bir sürpriz, isimler aynı kalırken kimlikler değişip beyninizi allak bullak ediyor. Her kitap bir diğerinin devamı ve bir o kadar da bambaşka. Çok soğuk, çok duygusuz ama bir o kadar da etkileyici ve duygusal.

Tüm bunlara bir fakat demek istiyorum bu noktada. Çünkü roman boyunca rahatsız eden ve her ne kadar elimden bırakamasam da huzursuzluğu yüzünden kitaba bitişinde verdiğim puanı 3.5'a düşüren şeyse kendine sürekli doğallıkla yer bulan 

 hikayeler. Bunun varlığını kabul etsem de bunun bu kadar doğal bir şekilde sürekli kendine yer bulmasından irkildim her seferinde.

Çocuk: "Ölenler ile gidenler arasındaki tek fark bu, değil mi? Ölmeyenler geri döner."
Lucas: "Ama yokluklarında ölüp ölmediklerini nasıl bilebi­liriz?"
"Bilemeyiz."

Agota Kristof'un yazım dili ve tabi bu bir çeviri olduğu için çevirmenin yazım dili insanı metne bağlıyor, kitabı elinizden bırakamıyorsunuz. İlk kitap Büyük Defter İki çocuğun savaş sebebiyle ailelerinden koparılmaları sonrasında bu ortamda geçirdiği değişimi anlatıyor. 2. kitap Kanıt hem hikayenin devamı hem de değil gibi, bu noktada size bolca gerçeklikleri sorgulatıyor. Savaş geçirmiş şehirlerin insan hayatı üzerindeki etkilerini milliyetçi olan ve olmayan ayrımlarının kırılımlarını ve nasıl ortamdan ortama değiştiğini gösteriyor. Derken Kanıt'la 2 kardeşin varlığını sorgulamaya başlıyoruz, sanki bambaşka bir hikayeye de giriş yapılıyor, aklınız karışıyor. Bu sorgulama iyice derin ayrımlarla Üçüncü Yalan'da belirginleşiyor. Bir noktada kardeşlerden birinin belki ikisinin de hiç var olmadığını düşünmeye başlıyorsunuz derken yeniden bir sürpriz, isimler aynı kalırken kimlikler değişip beyninizi allak bullak ediyor. Her kitap bir diğerinin devamı ve bir o kadar da bambaşka. Çok soğuk, çok duygusuz ama bir o kadar da etkileyici ve duygusal.
Tüm bunlara bir fakat demek istiyorum bu noktada. Çünkü roman boyunca rahatsız eden ve her ne kadar elimden bırakamasam da huzursuzluğu yüzünden kitaba bitişinde verdiğim puanı 3.5'a düşüren şeyse kendine sürekli doğallıkla yer bulan ensest ve pedofili hikayeler. Bunun varlığını kabul etsem de bunun bu kadar doğal bir şekilde sürekli kendine yer bulmasından irkildim her seferinde.

Irem

Her bir zaman -ya da daha doğrusu boyut- değişiminde kafamda kurduğum bütün ihtimaller altüst oldu. Sonuyla ise bambaşka bir karmaşa yarattı. Üzerine daha detaylı yazmaya çalışacağım ancak şu an kitabın büyüsünü bozmadan nasıl yapabilirim bilmediğimden susuyorum. Çok etkileyiciydi.

Büyük Defter ; Kanit ; Üçüncü Yalan : Roman

Reviews

Highlights