Ahmet Hamdi Tanpinar

Mahur Beste

Bilge Ince

Bitmemiş kitapları hiç sevmememe rağmen, farkında olmadan yine yazarın hayatında bitiremediği bir kitabı okumuş bulunmaktayım. Mahur beste aslında Behçet beyin hikayeleştirilmiş biyografisi olarak kabul edilebilir. 

Kafamın çok karıştığı anlar oldu. Kitap bir o yöne gitti bir bu yöne, bir anda kişiler, sahneler değişti. Mahur bestenin hikayesi aslında korkularımızın bizi hayatta nasıl yönettiğinin, çoğunlukla en acımasızca davranışları kendimize layık gördüğümüzün kanıtı gibi.

Deniz Erkaradağ

Behçet Bey'i çok sevdim. Ancak kişiler arasında dolaşıp maalesef Behçet Bey’den uzaklaşması ve adeta bir panorama yaratması münasebetiyle ilgimi kaybettim. Handiyse Mahur Beste bahsine bile gereğince ilgi gösteremedim. O kadar ki, sondaki hayali mektup bu sitemime bir cevap adeta.
"O hâlde bu benim hikayem değil artık.” diyeceksiniz. Evet, öyle, artık sizin hikâyeniz değil. Sizin hikâyeniz olarak başladı, fakat arkanızdan o kadar büyük bir kalabalığı sahneye taşıdınız ki, sizin hikâyeniz olmaktan çıktı. Hepinizin hikâyesi, daha doğrusu yaşadığınız, yaşadığımız devirlerin hikâyesi oldu. (sf. 158)

Ama haksızlık etmeyeyim. Molla Bey, Sabit Hoca, Soloski, Atiye ve Refik Bey de nevi şahsına münhasır karakterlerdi elbet.

Ve son olarak dertlerimiz ne kadar aynı, dertleriz ne kadar değişmemiş:
-Oğlum Behçet, sen bir medeniyetin iflâsı nedir, bilir misin? dedi. İnsan bozulur, insan kalmaz; bir medeniyet insanı yapan manevî kıymetler manzumesidir. Anlıyor musun şimdi derdin büyüklüğünü?... Cahilsin; okur, öğrenirsin. Gerisin; ilerlersin. Adam yok; yetiştirirsin, günün birinde meydana çıkıverir. Paran yok; kazanırsın. Her şeyin bir çaresi vardır. Fakat insan bozuldu mu, bunun çaresi yoktur. Sen cilt yapıyorsun; şiraze nedir bilirsin. Bizde insanoğlu şirazesiz kalmış. (sf.91)

Sine

uzun zamandır sabri hoca’nın tiradı kadar kusursuz bir şey okumamıştım.

Mahur Beste

Reviews