Ayfer Tunç

Aziz Bey Hadisesi

Nisa Bağcı

Okurken Yeşilçam'dan bir film izliyor gibi hissettim. Kısacık bir oturuşta biten kitaplardan. Aklınız da ise uzunca süre kalıyor. Severek okudum.

Sine

böyle, yazarın istese rahat rahat 300 sayfalık bir kitap olarak da yazabilecekken, kısacık yazmayı tercih ettiği kitapları ayrı bir seviyorum. her "ince" kitapta olmuyor bu his. 

ankara'ya giderken elimdeki kitabı bitirdiğim için hazır dost'a uğramışken -sanki tüm amacım dost'a gitmek değilmişçesine- dönüşte havaalanında beklerken, uçaktayken, havaştayken sıkılıp insanlara sinir olmak yerine beni oyalayacak bir kitap olsun diye seçtim aslında aziz bey hadisesi'ni. çünkü çok kalın kitaplar olunca kitap derdini anlatana kadar yolculuk bitmiş oluyor, konsantre olamıyorum, uyukluyorum... bu kitabın zaten öyle sıkma, dikkatinin dağılmasına izin verme gibi dertleri yok çünkü ayfer hanımcığım bir kurgu ustası olduğu için şuncağız hikayede bile kronolojik olarak anlatmak yerine harika bir kurguyla parçaları tamamlamayı tercih etmiş ve çok da güzel başarmış.

eve geldiğimde son 5-10 sayfadaydım, duştan çıktım, bitirdim. sanki o yarım gün içinde ince bir kitap okumuş gibi değil de günlerdir elimde olan upuzun, incelikli detaylarıyla yazılmış bir romanı bitirmiş gibi dolu dolu bıraktı beni bu kitap.

ayfer tunç, gerçekten iyi ki varsın ya. j. d. salinger'ın çavdar tarlasında çocuklar'ındaki "keşke bu yazar arkadaşım olsa" cümlesindeki yazar benim için sensin.

Aziz Bey Hadisesi

Reviews