Camilo José Cela

Pascual Duarte ve Ailesi

Eylül Görmüş

Bu kitabı epey sevdim ama niye sevdiğimi bilmiyorum, tam tanımlayamıyorum. Fakat bazı kitapları neden sevdiğimi bilmeden sevmeyi sevdiğimi biliyorum. (Bilmece gibi oldu, af buyurun.) Kitabın türü “tremendismo” diye geçiyor, zaten terimin mucidi de yanılmıyorsam Cela’nın ta kendisi. Tremendismo; şiddeti ve grotesk imgelemi vurgulayan bir yazın türü, özellikle savaş sonrası üretilen edebi eserlerde sıklıkla bu tarzı görmek mümkün. (Aklıma Malaparte’ın Can Pazarı geliyor tremendismo deyince ama o başka bir şey… Bambaşka, şimdi burada anlatılamayacak denli başka ve ben yine konuyu dağıtıyorum.) Neyse, epey gerçek buldum bu kitabı, sanırım biraz onun etkisi var. Bile bile hata yapmayı seçen, içindeki şiddete durmaksızın yenilen Pascal Duarte’nin kendiyle hesaplaşması ve çaresizliği etkileyiciydi. “Erkeklik” meselesine dair de ilginç noktalara dikkat çekiyor yazar, erkekliğin sadece başkalarını değil, bizzat o erkeklikten muzdarip erkekleri de öldürdüğünü anlatıyor. Velhasıl, iyi kitap bence. Bir minik alıntıyla susuyorum: “Hey gidi bize en gerekli oldukları anda yok olup giden sevgilerin gizemi!”

Pascual Duarte ve Ailesi

Reviews