Carlos Fuentes

Artemio Cruz'un Olumu

Irem

Artemio Cruz’un son saatlerinde hayatına dair geri dönüşleriyle başlıyor anlatı. Bu bölünmüş kişiliğin anıları üzerindense, bir ülkenin tüm sosyal-politik sınıflarının acı dolu çalkantılı yakın tarihi ortaya koyuyor. Bazı bölümler gerçekten hayran bırakıyor ancak kitap boyunca süregelen atıflar ile okuması oldukça zor ve yorucu. Etkileyici ancak okuyucusundan da emek isteyen kitaplardan.

Eylül Görmüş

Yani, ne diyeyim şimdi ben bu kitap için? Fuentes’e boşuna dâhi demiyoruz, bence az bile diyoruz. Nasıl olabiliyor, böyle yazmak nasıl mümkündür, bu kelimeler nasıl bulunur, nasıl bir araya getirilir, bir insanın yazdığı her şey nasıl aynı zamanda bu kadar lirik ve bu kadar epik olabilir? Böyle kitaplar okuduğumda resmen kendimi büyük bir güce teslim etmiş gibi hissediyorum, harfler gelip her yerime sızıyor, beni ele geçiriyor gibi bir hâl – ve bu hâle nasıl bayılıyorum! Seni çok sevdim Artemio Cruz. Kusurlarını, zavallılığını, acımasızlığını, kötücüllüğünü, pişmanlıklarını, öfkeni, âşık hallerini, gerçekliğini – hepsini çok sevdim. Ölümünle başlayan, doğumunla tamamlanan çemberinden müteşekkil bu kitabı çok sevdim. Terra Nostra denen kutsal kitabın ayak seslerini, ilk izlerini gördüm bazı bölümlerde, iyice bağlandım kitaba. Bir de her Fuentes kitabından sonra söylediğimi söylemeden edemeyeceğim: bence kendisi edebiyatta bugüne dek yazılmış en olağanüstü sevişme sahnelerinin yazarıdır. İnsan bedenlerinin tutkulu ve mahrem anlarını; pornografik olanla erotik olanı öyle bir acayip harmanlayıp öyle hisli ve öyle gerçek yazıyor ki; her seferinde hayranlıktan ne yapacağımı şaşırıyorum. Carlos Fuentes, sana duyduğum tutkuyu tarif edecek kelimeler bende yok. Yok.

Artemio Cruz'un Olumu

Reviews