Charles Dickens

İki Şehrin Hikâyesi

Hazal Özlem

Enteresan bir hikayeydi, adalet ararken birbirine tutunan insanlar, aşk, bağlılık ve dostluk temalarını okuduk. Fakat maalesef bir yanda da Darnay kadar şanslı olmayan küçük terzi kız gibilerinin yok yere giyotinde heba olan yaşamının sonuna şahit olduk.

Sine

24 günde okumuşum. bana çok daha uzun gibi geldi. başlarda ilerlemek çok zor, çok fazla detay var. ancak sona geldiğinizde bu detayların hiçbirinin boşuna yazılmadığını öğreniyorsunuz. öte yandan suçun tamamı kitapta değil. can yayınlarının mini kitap olayını bi denemek istemiştim. bu kitabı da 3 sene evvel yarım bırakmış olduğumu hesaba katarak, kitabı mini versiyonuyla okumak istedim ama mini kitap hiç bana göre bir olay değilmiş. kitap okuyor gibi hissetmemek bir yana, incecik sayfalar da beni gerdi kshfkakhf niye bilmiyorum. ilk 15 günde 140 sayfa kadarını okudum. baktım olacak gibi değil, gidip normal ebattaki kitabı satın aldım ve voila! kalan 300 küsürü 9 günde okudum. tabi son 50 sayfada hızlanan olay örgüsünün de katkısı büyük. bütün o zorlanmaların, sıkılmaların acısını son beş sayfada çıkardı kitap ya. bayıldım sonuna. gözlerim doldu. iyi ki okumuşum.

İKİ ŞEHRİN HİKÂYESİ Paris ve Londra arasında geçen roman, Fransız Devrimi’ne giden süreçte dönemin tarihine ışık tutuyor. Charles Dickens, İki Şehrin Hikâyesi’ni, “Yazdığım en iyi hikâye!” diye tanımlıyor. “O günler en iyisiydi ya da en kötüsüydü, akıl çağıydı ve aptallık çağıydı, inançlar zamanıydı ve inançsızlıklar zamanıydı, ışık mevsimiydi ve karanlık mevsimiydi, umut baharıydı ve umutsuzluk kışıydı; yaşayabilmek için hem her şeyimiz vardı hem de hiçbir şeyimiz yoktu; hepimiz ya doğrudan cennete gidecektik ya da cehenneme. Kısacası o günler, tıpkı şimdiki gibi o kadar uzaktaydı ki, kimileri iyi ve kötü şeylerin üstünlük derecelerini karşılaştırdığında, o günlerin gelmiş geçmiş en iyi günler olduğunda ısrar ediyorlardı.”

İki Şehrin Hikâyesi

Reviews