Colson Whitehead

Nickel Cocuklari

Irem

Colson Whitehead ırk çatışmaları üzerinden okurunu acı ve sinir harbinin ortasında bırakmayı, kafasına vura vura bunlar bunlar oldu, masal değil gerçek demeyi seviyor. 1960’larda Amerika’da zenci bir insanın, iyi bir insan olmaması için ne kadar çaba harcandığı gerçeğiyle yüzleştim. Kemalettin Tuğcu seviyesindeki dram ve acının gerçek olması sinirlerimi bozdu. Bazı noktalarda sinirim bozuldu, kitabı kapattım “ya bu kadar da olmaz ama” dedim, oda değiştirdim. Sonra merakıma yenildim devam ettim. Uykumdan oldum. Kitap plot twistinin sinyallerini bazı yerlerde veriyor, ben okuduğumda çok şaşırmadım, keşke olmasaydı dedim hatta. Ama her durumda insanı rahatsız eden, başarılı bir kitap. Yeraltı Demiryolu’nu da yakın bir zamanda okumuştum ancak beni Nickel çocukları daha çok etkiledi. Daha yakın bir tarih olması mı yoksa direkt çocuklar üzerinden gidiyor olması mı bunda etkendi ondan emin değilim. 

Çevirisi de çok güzel ancak tek bir noktada siyahi bir kız çocuğundan “beyza yüzlü “ olarak bahsedilmesi bi garip geldi. Orijinalinde moon-face olarak geçen kısım ay yüzlü, yuvarlak yüzlü vb. olsa sanki daha uygun olurdu gibi geldi.

Nickel Cocuklari

Reviews