Rachel Cusk

Gecis

Eylül Görmüş

Rachel Cusk’ın üçlemesinin ikinci kitabı olan Geçiş’i, ilk kitap olan Çerçeve’den daha çok sevdim. İlkini biraz donuk bulduğumu, anlatıcı olayların fazlaca dışında kaldığı için içine girmekte zorlandığımı yazmıştım, bu kitapta o duygum biraz kırıldı. Cusk’ın anlatıcısı yine gözlemliyor, yine başkalarıyla karşılaşmaları üzerinden bir hikâye anlatıyor ama bu defa daha derinlikli yapıyor bence bunu. Şurası şüphesiz: Cusk’ın çok özgün bir anlatım tekniği var, bunu iyice anladım. İnsanlara ve ilişkilere çok başka bir bakışla bakıyor, nefis gözlemliyor, çok yalın bir biçimde aktarıyor ve bunu çok dozunda yapıyor. (Mesela Claire-Louise Bennett de benzer bir iş yapıyor ama HER şeyden anlam çıkardığı için bir süre sonra ikna ediciliğini yitiriyor, Cusk öyle değil.) Bir de bence Cusk’ın ve bu kitabın en etkileyici yanlarından biri dürüstlüğü. Geçenlerde Banu Karakaş Annie Ernaux ile ilgili konuşurken kullandı bu sözcüğü, “insan nasıl bu kadar dürüst yazar” dedi, “hah” dedim, “tam da bu”. Ernaux kadar görünür olmasa da Cusk da müthiş dürüst ve çıplak. Sanırım kendisini bu yüzden seviyorum. İlişkiler, ebeveynlik, yalnızlık ve kendimizle ilişkimize dair oldukça iyi düşünce malzemeleri sundu bana Geçiş, tavsiye ederim kendisini.

Sine

bu kadar yeni bir tarzda, hem bu kadar sade, öz; hem de bu kadar dolu dolu yazmayı nasıl başardığına yine şaşırarak okudum rachel cusk’ın çerçeve’nin devamı niteliğindeki bu romanını da. bana ayfer tunç’tan sonra j.d. salinger’ın meşhur “keşke bu yazar arkadaşım olsa” cümlesini hatırlatan bir yazar rachel cusk.

Irem

“Dürüst olmakla ilgili sorun, dedi, diğer insanların yalan söyleyebileceklerini yavaş idrak etmenizdir.”


“Aslında, öfkelenmeye başlamıştım. Güç arzusu baş göstermişti bende, çünkü artık diğer insanların hep güç sahibi olduklarını ve kader dediğim şeyin yalnızca onların iradesinin yansıması olduğunu; evrensel bir öykücünün değil, eylemleri büyük bir öfke yerine teslimiyetle karşılandığı sürece adaletten kaçmayı sürdürecek insanların yazdığı bir masal olduğunu fark etmiştim.”

Rachel Cusk’ın Çerçeve üçlemesinin ikinci kitabı. Faye Atina’dan yuvaya dönmüş ve boşanmanın ardından Londra’da yeni yaşam alanını inşa etmekte. Metin yine çok sade ama çokça yüzleşmeyi barındırıyor. Yeni yaşamındaki -yalnız kadın- rolü ve bu yeniliklere Faye’in yanıtlarını büyük bir sıradanlıkla dokuyor, yine çevresindeki insanlarla olan kısa sohbetlerinden geçmişe, tercihlere; anne-baba olmak ve parçalanan ailenin gerisinde kalan çocuklara, kardeş olmaya dair bir dünya fikir ve sorgulama önünüze diziyor. Tek bir farkla, Faye’in sesini daha çok duyduğumuz bir kitap Geçiş. Artık yalnızca dinlemek yerine kendi doğruları ve yanlışlarına göre müdahalelerde de bulunuyor. Bu seri üç ince kitaptan oluşmasına karşın öyle bir günde okuyup geçebileceğiniz kitaplar değil. Her sayfasında size düşünecek ve sindirecek yeni yeni uyanışlar sunuyor. Daha şimdiden 2020 yılının en güzel kitapları arasında yerlerini aldılar benim gözümde; tavsiyeden de öte mutlaka okuyun derim

Gecis

Reviews