Han Kang

Beyaz Kitap

Irem

“Beyaz çiçekler hayatla mı bağlantılı, yoksa ölümle mi? Hint-Avrupa dillerinde boşluk anlamına gelen “blank”, beyaz ışık anlamına gelen “blanc”, siyah anlamına gelen “black” ve alev anlamına gelen “flame” sözcüklerinin hepsinin aynı kökten geldiğini bir yerlerde okumuştu kadın. Karanlığa sarılarak yanan bomboş beyaz alevler... Yoksa tüm bunlar martta kusa süreliğine çiçek açan iki manolya ağacı mıydı aslında?”

Çok net bir tema -beyaz- üzerine kısa öykülerden oluşan bir kitap. Beyaz olan her şey ve beyazın yansımalarında şekillenen duyguların ve anıların kayıt defteri niteliğinde. Beyazın eşlikçisi ise aslında zamansız doğup zamansız bir şekilde ölmüş ancak büyüme sürecinde benliğine işleyip yazarın derinliklerinde yaşayan kayıp ablanın acısı.      Metin aslında üç bölümden oluşuyor ve bu üç bölüm arasında da belirli bir akış mevcut. İlk iki bölüm birbirleri arasında, ölen ile hayatta kalan kardeşin kendi açılarından yüzleşme niteliğindeyken, son bölüm aslında bir vedalaşma. Bir noktada ölümün gerçekleşmesi. Temasına uygun bir şekilde, çok güzel metaforlarla ve sade bir dil ile örülmüş terapötik bir metin. Aslında çok kısa bir sürede, 1-2 saatte okuyabileceğiniz ama etkisi ve çağrışımları daha uzun zamana yayılan kitaplardan. Benim yazardan okuduğum ilk kitaptı. Düzenli okurları sanırım bu kitabı çok sevmemiş ancak basit bir dille böyle derinlemesine bir anlatım beni çok etkiledi.

Eylül Görmüş

Valla az bile övmüşsünüz Han Kang’ı, bayıldım. Her yerinden hüzün akan bir kitap, içinde orada olmaması gereken hiçbir kelime yok, çok az kelime, çok fazla his, büyük ve yalın bir güzellik. Bunu yapabilen yazarlara büyük hayranlık duyuyorum. Kitaba sinmiş bir kadınlık gücü var, bence onu es geçmemek lazım. Yani şöyle: bazı satırları “bunu yalnızca bir kadın böyle yazabilir” diyerek okudum, hissettim, duydum. İçindeki yas ve kayıp meseleleri de maalesef ve elbette bana ayrıca dokundu. Sonuçta böyle şiir gibi bir kitapmış bu. Bir tür minik poetika, geri dönüp dönüp tekrar okunulası türden. “Kışlıklarını dolaptan çıkarıp giyen erkeklerin ve kadınların gölgesinde, bir şeylere katlanmayı öğrenen insanlara özgü dilsiz önseziler vardır.”

Beyaz Kitap

Reviews