İris Kantemir

Hermann Hesse

Bozkırkurdu

Yağmur Yıldız

Herman Hesse'nin okuduğum ilk kitabıydı. Kafam karışık, olaylar ve duygular öyle birbirine yedirilmişti ki histerik bir alay halinde mi yoksa ciddi bir kınamada mı asla anlayamadım. Bozkırkurdu karakteri, hepimizin kendi içinde gördüğü iki ama aslında olan binleri keşfederken rol model aldığı kişiler ve ikinci dünya savaşının ayak sesleri de belirgin figürler yaratıyordu. Okuması zor, keşke bir kitap kulübüyle okusaydım dedirten kitaplardan. Alelade bir zamanda okumanızı tavsiye etmiyorum :)

Hazal Özlem

“Sana bir sır vereyim mi, ciddilik zamana aşırı değer verilmesinden kaynaklanır. Ben de bir vakit zamanın değerini gözümde fazla büyütmüştüm, yüz yıl yaşamak gibi bir isteğe yer vermiştim gönlümde. Yaşamda ise, biliyor musun, zaman diye bir şey aranmaz; sonsuzluk dediğimiz yalnızca bir an’dır, bir şakanın yer alacağı kadar uzun bir süre yani.”

Kendisini yaşam beni içinden kusup atmıştı diye tanımlayan, kendi deyimiyle hasta ve yaşlı kahramanımız Harry veya Bozkırkurdu; yaşamı, edebiyatı, dünyayı ve sanatı çözdüğünü düşünerek artık yaşamdan zevk almaz hatta yaşamdan tiksinir, yeniden başlamaya enerjisi yoktur ve kendisini ölüme mahkum eder, ta ki hor gördüğü, vereceği aklı asla dikkate almaya değer bulmayacağı Hermine ile tanışana kadar. Neler neler kaçırmıştır, sonrasında kendine gelip yaşamın paçasından nasıl tutacaktırı okuyoruz. 

“Acı çeken bu kişinin hastalığı doğasındaki bir kusurdan değil, birbirine uyum sağlayamamış yetenek ve güçlerinin zenginliğinden ileri gelmektedir.”

Sine

2013 yılında okuyamayıp yarım bırakmıştım bozkırkurdu'nu. o dönemde okuyamadığım o kısımları şimdi yutarcasına okudum. her kitabın bir zamanı var gerçekten. ama ikinci kısımda biraz zorlandım. belki bir beş yıl sonra orası da mükemmel görünecek gözüme, kim bilir.

Bozkırkurdu

Reviews