Yilanlarla dans

Çok iyi kitapmış bu. Saramago’yu andıran bir absürtlük ve tabii Bolaño’yu hatırlatan bir garip tuhaflıkla örülü bir şiddet sarmalı hikâyesi. 5. sayfadan başlayan tempo ve gerilimin dozu hiç azalmadı - Moya çok sert bir toplum, iktidar, hırs, bürokrasi ve devlet eleştirisi bırakıyor kucağımıza, bunu da acayip sürükleyici (ve sıklıkla çok komik) biçimde yapıyor. Narkotik polisleri uyuşturucu bağımlısı, siyasetçiler mafyanın göbeğinde, medyanın tek derdi kendiyle rekabeti filan - böyle yozlaşmış bir ülkede sıradan bir adam dört yılan ve belirli bir hedefi olmayan bir şiddetle tüm toplumu baştan aşağı sarsıyor - yahut kitapta bir gencin dediği gibi “iktidarı taşaklarından kıskıvrak yakalıyor.” Çok beğendim, çok tavsiye ederim.