Ian McEwan

Benim Gibi Makineler

Irem

Kitabı yapay zeka temelinden kaynaklı bir bilim kurgu olarak okursanız muhtemelen büyük bir hayal kırıklığıyla karşılaşırsınız. Zira her ne kadar alternatif bir evrende; Alan Turing’in hayatta olduğu, yapay zekanın ve teknolojinin çok ileriye taşındığı -ama Thatcher döneminin de yaşandığı- bir dünyada geçse de aslında muazzam bir ahlak yüzleşmesi. Dürüstlük, empati kurma, koruyucu aile olmak, adaletin kişiselleştirilmesi, kişisel alan sınırları ve ilişkiler gibi sayısız gri alanda kusursuzluk temel alınarak yaratılmış bir yapay zeka ile insanlığın kıyaslanması. Her McEwan kitabında olduğu gibi elbette bahsi geçen dönemin politikasına dair eleştiriler ve dokunuşlar da var. Elbette bazı noktalarda klişeler ya da gelişi sayfalar önceden belli olan sürprizler var ama bunlar görmezden gelinemeyecek detaylar değil. 


“Zekaya sahip, özbilinci olan bir makine yaratıyoruz ve onu kendi kusurlu dünyamıza itiyoruz. Genellikle mantıklı esaslar izlenerek geliştirilen, yenilerine de açık olan böyle bir zihin çok geçmeden kendini bir çelişkiler fırtınasının içinde bulur. Biz bunlarla yaşadık, sayısı bizi bıktırıyor. Milyonlarca insan, nasıl tedavi edileceğini bildiğimiz hastalıklar yüzünden ölüyor. Herkese yetecek şey varken milyonlarca insan yoksulluk çekiyor. Biyosferin tek yuvamız olduğunu biliyor, yine de onu mahvediyoruz. Neyle sonuçlanacağını bilsek de birbirimizi nükleer silahlarla tehdit ediyoruz. Canlıları seviyor, ancak türlerin kitleler halinde yok olmasına göz yumuyoruz. Ve geri kalan her şey - soykırım, işkence, kölelik, aile içi cinayet, çocuk tacizi, okullarda baskınlar, tecavüz ve her gün yaşanan onlarca zulüm. Bu işkencelerle yan yana yaşıyoruz ve buna rağmen mutluluğu, hatta aşkı bulunca hiç şaşırmıyoruz. Yapay zihinler bu kadar iyi savunulmaz.”

Benim Gibi Makineler

Reviews