Ilya Kaminsky

Sağır Cumhuriyet

Irem

“Sağırlar sessizliğe inanmaz. Sessizlik, işitenlerin icadıdır.”

Sovyetler Birliği’nde savaş sırasında, sağır bir çocuğun bir askerin yüzüne tükürdüğü için öldürülmesinin ardından gelen direnişin izini sürüyor, hem de şiirle. Ben normalde şiir sevmeyen, oku(ya)mayan bir insanım. Ancak bu kitapta bir oyun ile çağdaş şiirin arasında roman tadında bir anlatım var. Günümüz dünyasına dair şiddeti, insanlığı, eşitsizliği, kederi, neşeyi çok minimalist bir dil ile ancak gözünüzün önünde katılaşıp gereğe dönüşecek bir netlikle veriyor. Sağır çocuğun ölümünün ardından isyan edip konuşmayı reddeden, en büyük silahı sağırlık olan ve kendi işaret dilini geliştiren köylüler ile askerler arasında yükselen gerginliği ve bunun getirdiği sonuçları böyle bir anlatımla okumak çok farklı bir deneyimdi. Bir gün bir tiyatro sahnesinde de izlemek istediğim kitaplardan birisi oldu.

“Sessizlik mi
 Seni dövmek için kullandığım bir sopa o, seni bir sopayla 
 dövüyorum, ses, dövüyorum seni


 Konuşana kadar, doğru
 Konuşana kadar”


“Yer yüzünde 
 insan göğe orta parmak çekemez,

Çünkü her insan zaten hep
Göğe çekilmiş bir orta parmaktır.”

Sağır Cumhuriyet

Reviews