Javier Marías

Karasevdalilar

Karasevdalılar, Javier Marias’ın Yarınki Yüzün üçlemesinden sonra ve kendi deyimiyle “ roman sanatında- herhangi bir şekilde- söyleyecek bir şeyinin kalmadığı”nı düşündüğü bir dönemde yazdığı ilk kitabı. Zaten yaşadığı bu şüpheyi ve tereddütü kitabı okumaya başladığınıza hissediyorsunuz. Diğer kitaplarından alıştığımız o ilk sayfadan okurunu alaşağı eden klasik Marias romanlarının açışılından biraz daha farklı başlıyor. Yine büyük bir gizemin peşinden gideceğinizi biliyorsunuz ancak bunun doğurduğu merakın dozu sayfalar ilerledikçe artıyor. Zaten Javier Marias da yazım süreci ilerledikçe şüphelerinin hafiflemeye başladığını ve böylece hikayenin şekillendiğini belirtiyor. 

Konusuna gelecek olursak, Marias’ın en çok sevdiği ölüm, aşk ve insan açmazlarını merkeze anlan bir hikaye okuyorsunuz. Ancak Beyaz Kalp ya da benzer alanda gezinen diğer bir kitap olarak Yarın Savaşta Beni Düşün gibi kurgunun ön planda olduğu, gizemin peşinden sürüklendiğiniz kitaplardan birisi değil. Zira eğer Albay Chabert’i okuduysanız ve o kitabın adının anılmaya başladığı noktaya geldiyseniz sizin için işin gizemi büyük ölçüde çözülüyor. Lakin Marias’ın derdinin de bir gizemle okurun aklını almak olmadığı o kadar açık ki. Zira kitabı okuyup bitirdiğinizde; olayları birbirine bağlamaktan ziyade ölüm, geride kalan olma hali, cezasız suçlar ve sevda ile aşk arasındaki ayrım üzerine düşünecek bir çok şey bırakıyor size. Ben okurken sanki kurgunun arkasına sığınan bir deneme kitabı yazmak istediğini hissettim. Çünkü Javier Marias’ın kullandığı dolambaçlı dilin ve uzun cümlelerinin aşinası olsanız da bu sefer diyaloglarda dahi üzerine düşünülmüş- yapay görünen bir durum olduğunu fark edeceksinizdir. Bir kurgu akışından ziyade bir dert anlatmanın peşinde gibi. Tamamen gri bir bölgede, asla empati kurmak istemeyeceğini bir durumun ortasından büyük bir sorgunun ortasına atılıyorsunuz. Kitaba dair kafama takılan tek nokta, bazı şeyleri açıklarken düştüğü tekrar durumu. Kitabın kendi içinde bir tekrar söz konusu değil ancak bazı cümlelere daha önceden okuduğum Tüm Ruhlar ya da Yarınki Yüzün gibi kitaplarında da rastladığımı farkettim. Sanırım bu da ilk başta bahsettiğim, şüphe döneminin etkilerinden olsa gerek. Zaten iç dünyasında yaşadığı bu süreci siz de kitabı okurken adım adım izliyorsunuz aslında. Benim de - doğal olarak- en sevdiğim bölüm Javier ile Maria’nın karşılıklı sohbet ya da hesaplaşma - artık adına ne derseniz- bölümü oldu. Bittiğinde empati kurmaya çalışsam da içinden çıkamadığım bir açmazla ve şüpheyle baş başa kaldım. İnsanlık tarihin ve edebiyatın en asil duygusu olan sevdanlanma haline aynı zamana insanı en aşağılık seviyeye çekebilir mi ve büyük suçların dahi cezasız kalmasını sağlayabilir mi? Ritmi oldukça yavaş olmasına karşın, şüphenin hiç kaybolmadığı bu yüzden de gerilimi koruyan, etkileyici bir okuma oldu. Javier Marias seviyorsanız mutlaka okuyun ancak ilk defa tanışacaksanız her aşamasında kendisini gösterdiği Beyaz Kalp, Acı Bir Başlangıç Bu ya da Yarın Savaşta Beni Düşün ile başlamanızı tavsiye ederim. 

Irem

Karasevdalılar, Javier Marias’ın Yarınki Yüzün üçlemesinden sonra ve kendi deyimiyle “ roman sanatında- herhangi bir şekilde- söyleyecek bir şeyinin kalmadığı”nı düşündüğü bir dönemde yazdığı ilk kitabı. Zaten yaşadığı bu şüpheyi ve tereddütü kitabı okumaya başladığınıza hissediyorsunuz. Diğer kitaplarından alıştığımız o ilk sayfadan okurunu alaşağı eden klasik Marias romanlarının açışılından biraz daha farklı başlıyor. Yine büyük bir gizemin peşinden gideceğinizi biliyorsunuz ancak bunun doğurduğu merakın dozu sayfalar ilerledikçe artıyor. Zaten Javier Marias da yazım süreci ilerledikçe şüphelerinin hafiflemeye başladığını ve böylece hikayenin şekillendiğini belirtiyor. 

Konusuna gelecek olursak, Marias’ın en çok sevdiği ölüm, aşk ve insan açmazlarını merkeze anlan bir hikaye okuyorsunuz. Ancak Beyaz Kalp ya da benzer alanda gezinen diğer bir kitap olarak Yarın Savaşta Beni Düşün gibi kurgunun ön planda olduğu, gizemin peşinden sürüklendiğiniz kitaplardan birisi değil. Zira eğer Albay Chabert’i okuduysanız ve o kitabın adının anılmaya başladığı noktaya geldiyseniz sizin için işin gizemi büyük ölçüde çözülüyor. Lakin Marias’ın derdinin de bir gizemle okurun aklını almak olmadığı o kadar açık ki. Zira kitabı okuyup bitirdiğinizde; olayları birbirine bağlamaktan ziyade ölüm, geride kalan olma hali, cezasız suçlar ve sevda ile aşk arasındaki ayrım üzerine düşünecek bir çok şey bırakıyor size. Ben okurken sanki kurgunun arkasına sığınan bir deneme kitabı yazmak istediğini hissettim. Çünkü Javier Marias’ın kullandığı dolambaçlı dilin ve uzun cümlelerinin aşinası olsanız da bu sefer diyaloglarda dahi üzerine düşünülmüş- yapay görünen bir durum olduğunu fark edeceksinizdir. Bir kurgu akışından ziyade bir dert anlatmanın peşinde gibi. Tamamen gri bir bölgede, asla empati kurmak istemeyeceğini bir durumun ortasından büyük bir sorgunun ortasına atılıyorsunuz. Kitaba dair kafama takılan tek nokta, bazı şeyleri açıklarken düştüğü tekrar durumu. Kitabın kendi içinde bir tekrar söz konusu değil ancak bazı cümlelere daha önceden okuduğum Tüm Ruhlar ya da Yarınki Yüzün gibi kitaplarında da rastladığımı farkettim. Sanırım bu da ilk başta bahsettiğim, şüphe döneminin etkilerinden olsa gerek. Zaten iç dünyasında yaşadığı bu süreci siz de kitabı okurken adım adım izliyorsunuz aslında. Benim de - doğal olarak- en sevdiğim bölüm Javier ile Maria’nın karşılıklı sohbet ya da hesaplaşma - artık adına ne derseniz- bölümü oldu. Bittiğinde empati kurmaya çalışsam da içinden çıkamadığım bir açmazla ve şüpheyle baş başa kaldım. İnsanlık tarihin ve edebiyatın en asil duygusu olan sevdanlanma haline aynı zamana insanı en aşağılık seviyeye çekebilir mi ve büyük suçların dahi cezasız kalmasını sağlayabilir mi? Ritmi oldukça yavaş olmasına karşın, şüphenin hiç kaybolmadığı bu yüzden de gerilimi koruyan, etkileyici bir okuma oldu. Javier Marias seviyorsanız mutlaka okuyun ancak ilk defa tanışacaksanız her aşamasında kendisini gösterdiği Beyaz Kalp, Acı Bir Başlangıç Bu ya da Yarın Savaşta Beni Düşün ile başlamanızı tavsiye ederim. 

Karasevdalilar

Reviews