Reviews
Нямам думи с които да опиша тази книга. Не смятам, че ако я бях прочела по рано бих я разбрала още повече не бих могла да се докосна до нея толкова силно. Героите бяха прекрасно изградени, а най-вече Утравайълет Неотразимамърки ( този който я е чел ще разбере). Теодор Финч е най-прекрасният мъжки главен герой, който някога съм срещала в книга. Най-много успях да се докосна до него. Благодарна съм че имах възможността да се докосна до най-прекрасната книга на света! А сега извинете ме, но отивам да си изплача душата. ,,Нищо не го задържаше да живее по-дълго време” „Ти си всички цветове в едно в пълния им блясък” „Ти ме караш да се чувствам цялата в злато. Ти ме караш да летя. Обичам те. Утравайълет Неотразимамърки.” „Започвам оттук”.
https://the-unusual-booklover.blogspo...
Günleri değil, anları hatırlarız. -Cesare Pavese Tam 4 yıl önce, 2017 sonbaharında okuduğum 'Hayatın Kıyısında', yeni bir okuma alışkanlığı kazanmaya başladığım ilk zamanlarda internette dolaşırken denk geldiğim ve ilgi çekici bulup okumaya karar verdiğim, o zamanlar benim için ne kadar anlam ifade edeceğini tahmin etmeme imkan vermeyen normal bir kitaptı işte. Başlamamın ardından bir veya iki günde bitirebileceğim bu kitabı okumaya kıyamamıştım, sayfaları çevirirken, bir sonraki kelimelerin güzelliği başımı döndürüyor, ve bana gerçek, daha önce hissetmediğim duyguları gösteriyordu. Güzel ve acı duygulardı bunlar. Benim içimde ayrı bir yeri de, o günlerde içimdeki hislerimin, zihnimde ve etrafımda yaşanılan şeylerle birlikte, bu kitapla daha bir yoğunlaşması ve yüzeye çıkmasıydı. Beni dönüştürdü, beni etkiledi ve beni güzel hissettirdi bu anlamlı kitap. Aradan zaman geçti, ama hep rafta sakladım onu. Ne zaman gözlerim o mavi kapakla buluşsa içime hoş bir duygu doldu, mutluluk ve hüzün kaplı nehirler aktı kalbimden. Hikayesinin farklı dalları bir araya gelerek bir harika oluşturmuştu gerçekten de, o zamanlarki bu düşüncem hala değişmedi. Nedense yeniden okumadım bu geçen sürede. Bende uyandırdıkları, bende açığa çıkardıkları kaybolacak diye korktum, içimde kitaba dair beslediğim tüm güzellikler değişecek, azalacak veya başka bir açıdan gözükecek diye çekindim bunu yapmaya. Bir defa okumak, belki ilk ve son defa, bana yeterli geldi. Başka herhangi bir kitapta rastlamadığım bir şeydi bu. Bir defa okumak, ve kitabın bütününü hissetmek ve anlamak. Bir parçası gibi hissetmek, kendi parçalarını o sayfalarda bulmak. İki çocuğun hikayesiyle sevinmek, ve yine aynı iki çocuğun hikayesiyle üzülmek. Dağınık olmanın, acı çekmenin kötü bir şey olmadığını gösterdi. Bana bahsetmeye değer şeyler kattı, bana kattıkları konusunda aklıma gelen her şey, tamamıyla eşsiz ve paha biçilemez. Bunun için minnettarım. Daima öyle kalacağım. Bu kitabı bir daha elime alabileceğimi sanmıyorum. Kalbim, üç yıl önce içimde parlayan güçlü duyguların ışığında kalacak daima. Ve bu kitap, o parıltıların arasında bir yerlerde, rengarenk, bir gökkuşağı gibi açacak. Finch & Violet. Her ne kadar bu uzun olarak düşünülebilecek süre içerisinde sık sık aklıma gelmedi. Ama hatırladığımda, bir daha unutmak istemedim. Hep bir yerlerde kalsın istedim. Kitaplar değerlidir, ama bazı insanlar, bazı kitaplara diğerlerinden daha fazla anlam yükler. O kitaplar daha fazla hissettirir ve de daha gerçek. Benim için yeri hep biraz daha üstte, yüksekte kalacak. Işık dolu bir kitap. İçime yansıttığı bu ışığı asla kaybetmemek dileğiyle. Rengarenksin tek bir rengin içinde, hem de tüm parlaklığınla. 2021
