Jeroen Brouwers

WINNAAR ECI LITERATUURPRIJS 2015 In een door kloosterlingen geleid jongenspensionaat vindt in de jaren vijftig van de vorige eeuw seksueel misbruik, sadisme en vernedering plaats. Broeder Bonaventura is er getuige van en zwijgt zoals iedereen. Maakt dit hem medeplichtig? 'Het hout' geeft een indringend beeld van de misdaden en de hypocrisie in de roomse kerk, die heden nog de verontwaardiging en frustratie oproepen van wie er het slachtoffer van zijn geweest.

Het hout

Dorianne Vervoort

Wat een afschuwelijk, verontrustend verhaal.
Wat een prachtige manier van verwoorden en beschrijven. 

Het is het eerste boek dat ik van Jeroen Brouwers lees, en ik heb er me wel een verhaal uitgekozen. 
Het boek vertelt het verhaal van Eldert Haman (broeder Bonaventura) die in een fransiscanerklooster terecht komt. Op een bepaald moment komt er een nieuwe broeder aan en dan is het hek pas echt van de dam. De manier waarop het misbruik wordt omschreven is cru en met soms te veel details. Maar kindermisbruik ís nu eenmaal cru en hoewel ik er immens van gruwelde, was het wel een correcte manier om er over te schrijven. 
Ook de constante vergelijking tussen het klooster en de oorlog en Hitlerregime vond ik heel interessant. Je kreeg de hele tijd via kleine dingen te weten hoe de oorlog toch nog deel uitmaakte van hun leven. 
Ik weet niet of ik de hoofdpersoon heel erg mag. Hij is stukken beter dan zijn medebroeders, maar dat maakt hem geen goed mens. Waarom zei hij niks toen hij bij de overste moest komen, over Mansuetus? Over Vianny? Over alle anderen? Hij had toch reeds zijn besluit genomen. Waarom liet hij Benedictus denken dat hij die jongen had misbruikt, terwijl hij juist een van de weinigen is die dit niet deed?
Verder masturbeerde deze persoon wel heel veel en op de meest ongepaste momenten en plaatsen. Ik vond persoonlijk dat dit niet echt bijdroeg tot het verhaal, moest dat echt elke keer beschreven worden? En dan met al die eufemismen voor de geslachtsdelen... 

Het einde was onverwacht. Maar ik ben deels wel blij dat het zo eindigde. 
Alleen jammer dat er pas zóveel jaar later effectief wordt gesproken over het kindermisbruik binnen de kerk en dat de daders pas zóveel jaar later veroordeeld worden. 

Qua schrijfstijl was ik aangenaam verrast. Stylistisch heel mooie zinnen en bewoordingen. Soms wel wat vreemd en moest ik ze meerdere keren lezen. 
En één ding waar ik mij mateloos aan ergerde; kent die man geen aanhalingstekens???? Ik was vaak hopeloos in de war of het nu iets was wat er gezegd werd of wat er gedacht werd.

Het hout

Reviews