Bayıldım. Çok sevdim ama çok, tam benim kalemim bir kitap. Zaten en çok etkilendiği yazarlar Marquez, Llosa, Amado ve Borges olan bir yazarın yazdığını beğenmemem herhalde pek ihtimal dahilinde değildi ama beklentimin de ötesinde sevdim. Kitabımızın anlatıcısı bir kertenkele. Hayatta çok kertenkele tanımadım ama Elualio’nun tanıdığım kertenkeleler arasında en sevdiklerimden biri olduğunu söyleyebilirim. (Borges’le haşır neşir olanlar Elualio ile daha iyi anlaşacaktır diyeyim, çok da spoiler olmasın.) Neyse sonuçta biraz da Saramago lezzeti buldum bu kitapta, çok komik, çok tatlı, çok zekice. Keşke yazarın daha fazla kitabı dilimize çevrilse, Angola edebiyatıyla da haşır neşir olsak ne olur yani? Anılar, tuzaklar ve kimliklerimizle ilgili ironi dolu, naif ve derinlikli bu küçük kitabı okuyunuz. Ve evet: “Günahların en kötüsü aşık olmamaktır.”