Epeydir bu kadar kafamı karıştıran bir kitap olmamıştı, sevmek ve tiksinmek arasında gittim geldim 540 sayfa boyunca. Okuduğum diğer Ishigurolardan epeyce farklı olduğunu söyleyerek başlayayım. Kitap biraz Inception filmi gibi, zaman ve mekanla oynayıp duruyor yazar sürekli. Neredeyiz, hangi zamandayız belirsiz, sürekli değişiyor. Keza mekanlar da öyle, bir mekan birdenbire bir başkasının içinden çıkıveriyor filan. Bir de bitmek bilmeyen bir anksiyete hali var. Kahramanımız Ryder hiçbir işe yetişemiyor, okurken yüreğim sıkıştı yapamadığı ve yetiştiremediği işler yüzünden. İlaveten karakterlerin asap bozucu nezaketi var, o da çok yorucu. Sonuçta ne demeli bilemedim, epeyce deneysel bir kitap, iyi mi kötü mü hala bilmiyorum. Ama orijinal bir iş olduğu muhakkak.