Lydia Davis

Amerikan Edebiyatinin Sessiz Devlerinden.

Hikayenin Sonu

Irem

“Başka biriyle yaşamak kolay değildir, en azından benim için kolay değil. Nasıl bir bencil olduğumu o zaman anlıyorum. Benim için başka birini sevmek kolay olmadı ama giderek buna alışıyorum. Ancak bir ay süreyle kibarlığımı koruyabiliyorum ama ondan sonra yine bencilleşiyorum. Birini sevmenin ne anlama geldiğini anlamaya çalışıyorum. Hippolyte Taine veya Alfred de Musset gibi başka açılardan beni ilgilendirmeyen ünlü yazarlardan alıntılar not ediyorum. Mesela Taine, sevmek başka birinin mutluluğunu kendi amacın yapmaktır, demiş. Bunu kendi durumuma uygulamaya çalışmak isterdim. Fakat, birini sevmek onu kendimden önceye koymaksa, bunu nasıl yapabilirim ki? Üç seçenek var gibi görünüyordu: birini sevmeye çalışmaktan vazgeçmek, bencillikten vazgeçmek veya bencilliğe devam ederken birini sevmeyi öğrenmek. İlk ikisini başarabileceğimi sanmam ama ara sıra birini sevmeye yetecek ölçüde bencilliğimden vazgeçmeyi öğrenebilirdim.”


Kitap kendisini o kadar güzel anlatıyor ki ekleyecek pek bir şey yok. Yazarın öykülerini çok sevmiştim, bu sefer de romanıyla hayran oldum. Unutamadığı eski bir aşkına veda töreni gibi. Bir vazgeçişin sonucu. Yazar dairesel bir anlatımla ilerlediğinden, zaman çizgisini takip etmek ve olay sıralamaları karmaşık gibi görünebilir ancak kendisine alıştığınızda bu sıçramalarda ilerlemeyi de seveceksinizdir. Benim çok sevdiğim bir kitap oldu; her ne kadar bir kurgu- roman da olsa yazarın hayatından izler de taşıyan bir iç döküş-yüzleşme seansı.

Hikayenin Sonu Amerikan Edebiyatinin Sessiz Devlerinden.

Reviews