Magda Szabó

roman

Kapı

Sine

bir iki yakın arkadaşım okusa da ana karakterlerin dedikodusunu yapsak. öyle gerçek karakterler yaratabilmiş szabó. gerçi zaten kitabın otobiyografik tarafları da varmış; şöyle diyeyim: öyle gerçekçi anlatmış. kitap boyunca ikisine de sinirlendim, ikisi için de üzüldüm. gözlerimin dolduğu yerler oldu hatta. 

aslında bütün sokak, apartman sakinleri, komşular, evin içi, ne bileyim, daktilo, alçıdan köpek heykeli… hepsini sanki ben de oradaymışım gibi gözümde canlandırabiliyorum. kitabın en büyük başarısı da bu. tek sevmediğim tarafı, girizgahın biraz uzun tutulmuş olması oldu. yine de hayli iyi bir kitap. 

bu arada, emerenc’in hayvan sevgisi 💜 ben.

Irem

“Kim yalnız değil ki? Bilmek isterdim doğrusu. Hatta biriyle birlikte yaşayanlar bile yalnız, sadece yalnız olduklarının bilincinde değiller, o kadar! “

Savas Yazici

Sınıf - Macaristan’da, reel sosyalizm yaşayan bir ülkede bir temizlikçi ile bir yazarın ilişkisi. Kitap Rancière’i anımsattı bana: sınıf hakkında konuşanların cehaletini hatırlatan Rancière’i. Sınıfsız olduğunu söyleyen bir ülkede sınıf, insanlık ve iktidar üzerine bir kitap. Kitabı sosyalizm eleştirisi olarak okuyanlar da vardır mutlaka ki Macar hükümeti öyle de okumuş; hayır! Kitap Macar sosyalizmi eleştirisi, cahil bir proleterin nasıl bir sınıf bilincine ya da iktidar eleştirisine sahip olabileceğine dair bir anlatı.
Metinde anlatıyla paralel bir suçluluk da var ve bu, her suç gibi, anlatıldığı için iki katına çıkıyor. Anlatılan her suç, arkasında anlatılmayla bir ferahlama arzusu içerdiğinden, azalmaz, çoğalır.

Kapı roman

Reviews