Marguerite Yourcenar

Doǧu öyküleri

Eylül Görmüş

Tahmin ettiğim gibi oldu, çok sevdim. Yourcenar’ın kalemi çok acayip ya, satırları müzikli gibi, melodik gibi. Yahut tek kelimeyle: epeyce poetik. Yourcenar’ın sözcükleri dans ediyor, insanı okşuyor. Doğu Öyküleri demiş yazar ama masallar bunlar, uzak diyarlardan sihirli masallar. Yourcenar bu masalları anlatırken manasız bir oryantalizm tuzağına düşmeden yapıyor bunu, bence büyük maharet. Bildiğimiz destanlara da nazikçe dil uzatıyor yazar. Şu minicik cümlenin üzerine dünden beri düşünüyorum mesela: “Ama inanın bana dostum, İlyada’da eksik olan Akhilleus’un ufak bir gülümseyişidir.” Hür Yümer’in çevirisinin de muazzam olduğunu eklemeden geçmeyeyim. Arka kapakta “yaratcılığın, yeni bir şey yapmanın yani poesis’in en has örneği bu. Uzun müddet de aşılabilecek türden değil. Güzel, bu. Tam da bu. Başdöndürücü.” diye yazıyor. Öyle hakikaten.

Doǧu öyküleri

Reviews