Maureen Freely

Tezer Özlü

Cold Nights of Childhood

Tezer Özlü'nün bu ilk romanı, yaşamın yalnızca başlangıcını oluşturmakla kalmayan, sürekli dönülen, belki de hiç çıkılamayan çocukluğu yansıtıyor. Yetişkinlerin, topkı çocukluğa olduğu gibi, farklılığa'da aman vermeyen dünyasına karşı yazar anıların çoplak gerçekliğine sığınıyor.

Çocukluğun Soğuk Geceleri

aybüke

(Geniş bir bulvarda oturabilme tutkum var. Evimizin önünde yol olmayışı beni üzüyor. Bulvarlarda oturabilenleri kıskanıyorum. Şimdilerde kimseyi ve hiçbir bulvarı, hiçbir evi kıskanmıyorum. Her yerde kalabilirim. Ama o bizim, önünü gecekonduların kapattığı evimizde bir gece bile oturamam. Hiç düşündünüz mü? Ölen bir insanı gerçekten bir kez daha görebilir misiniz? Ölen bir okula gidebilir misiniz? Ölen bir evde uyuyabilir misiniz? O yıllar öldü. O yılları bize öldürecek biçimde yaşattılar.)

...gözlerimiz, duygularımız önünde açılan bu kara kalabalıktan başka yerde, daha başka biçimde bir güzel yaşam yok. Güzel yaşamın sınırları, ölen, gömülen arkadaşlarımızın yaşadığı kadar.

Saplantıların acıları, burada da sürüyor. Uyandığım an başlayan, uykunun derinliklerinde ancak biraz azalan acı. Arkadaşlarıma belli etmemeye çalışıyorum. Onlar şakacı, özgür “beni” arıyor. Bulamıyor. Onların dünyasında iniş çıkışlar bu denli büyük değil. Onların dünyasında coşku delilik derecesine varmıyor. Onların dünyasında bunalım ölüm korkusuna, belki de ölüm isteğine dönüşmüyor.

Ben de çukura inen yokuşta uykuyu arıyor, Tanrı’nın var olup olmadığını düşünüyorum. Tanrının var olmayacağına inandığım geceye dek, ona hepimiz için uzun uzun yakarıyorum. Artık yakarmama gerek kalmadı. İstediğimi düşünebilirim.

chiara

That summer day we took Gunk to the Sirkeci Station, I had no idea how hard it would be to learn about men, you had to have known quite a few of them. Nor did I know that you had to like yourself first, if ever you were to be happy.

Nowadays, I'm jealous of no one. There's no house I long for, no boulevard either. I can live anywhere. Anywhere except our own house, hemmed in by all those shanties. Not for a single night could I stay there. Has this thought ever occurred to you? Can you ever see a dead person again? Or go to a dead school? Or sleep in a dead house? Those years are dead. They had us spend those years preparing us for their demise.

No one mentions that life is none other than the days, nights and seasons through which we pass. 

Nothing's changed. Oh, to part the clouds, seize the sun, and run with these children across the hills and forests, through wind, sun, rain to a place where we can breathe.

Thoughts of death case after me. Day and night, I think about killing myself. My reasons unclear.  To carry on with life, or to die-- either will do. A vague disquiet, nothing more. Troubled thoughts, pushing me toward giving suicide a try.

Aysegül Savas

britt

i feel like i can’t really give this a rating as it’s autobiographical, but while i usually struggle with books with a stream of consciousness narrative, özlü’s writing was absolutely beautiful.

Cold Nights of Childhood

Reviews

Highlights