Mikhail Bulgakov

Genc Bir Doktorun Anilari

Yaren

"Bir tepedeyim. Çocukluğumun masal kahramanı Kay'ın kızağıyla kaydığı gibi uçsuz bucaksız, buzlu bir tepe... Bu benim bu tepeden son kayışım, aşağıda beni neyin beklediğini biliyorum." 

"Yoksunluk çektiğim zamanlarda en küçük tıkırtıdan korkuyorum, insanlara nefret duyuyorum. Onlardan korkuyorum. Aşırı mutluluk anlarında da herkesi seviyorum fakat yalnızlığı tercih ediyorum." 

"Yağmur bardaktan boşanırcasına yağıyor ve benden saklıyor dünyayı. Bırakalım saklasın. Artık ihtiyacım yok ona." 

"Bir yıl geçti, yeni bir yıl daha geçecek ve bu da geçen yıl gibi bir yığın sürprizle dolu olacak. Demek ki öğrenmeye boyun eğmek gerekiyormuş." 

"Kalbim soğuktan, yalnızlıktan, etrafımda kimse olmamasından nasıl da acıyor!" 

"Bir örtü gibi çöktü Mısır karanlığı. Sanki örtünün altında da ben... Elimde de kılıç mı desem stetoskop mu desem bir şey vardı. Yürüyordum. Savaşıyordum. Ücra bir yerdeydim. Tek başıma değildim ama. Ordum da yanımdaydı: Demyan Lukiç, Anna Nikolayevna, Pelageya İvanovna. Hepsi beyaz önlüklerini giymiş, daima ileri, ileri gidiyorduk. "

"Hayır, kaderim beni bu sapa yerde tuttuğu sürece Mısır karanlığıyla mücadele etmeyi sürdüreceğim." 

"Lapa lapa yağan kar her yeri kaplamıştı. Fener yanıyordu, evim sessiz, huzurlu ve muhteşem görünüyordu. Ve tek isteğim uyumaktı." 

"Artık her şeyi bırakıp ağlamak istiyordum." 

"Ecelin yavaş yavaş yaklaşırken hep aynı şeylere bakıyormuşsun." 

Akıcıydı, doktorluğun üzerindeki o sorumluluk ve onlara karşı gösterdiği tepkiler gerçekçiydi. Ama kitabın biraz daha sürmesini isterdim

Genc Bir Doktorun Anilari

Reviews

Highlights