Monika Maron

Een vrouw van middelbare leeftijd overziet haar leven en is teleurgesteld over wat achter haar ligt en bang voor wat voor haar in het verschiet ligt.

roman

Acayip bir başlangıç

Irem

“Belki de benim anlatma merakımın zamanla azalacağını umuyordu içten içe. Ama anlatma merakım azalmadı, zira ikili bir hayat sürüyordum ben; biri gerçekti, biri de anlattığımdı, ki biri diğerinden pek ayırt edilemiyordu; yaşadıklarımı ancak anlattığımda anlıyor, buna değil de şuna karar verseydim Achim’le değil de başka bir erkekle karşılaşsaydım, bir başka şehirde ya da köyde doğsaydım ne olurdu acaba, yine aynı insan olur muydum, yoksa Achim’in asla aşık olamayacağı başka biri mi olurdum diye hayal ettiğimde kavrıyordum.”

Doğu Almanya’da doğan ve hayatının büyük bir kısmını biyografilerin içine gizli mesajları saklayarak devlete, sisteme ve sansüre direniş göstermiş bir kadının diktatörlükten sonra gelen özgürlük ve geçen yılların getirdiği ölüm- yaşlılık fikirleri üzerine geçmişini ve gününü, seçimlerini sorgulaması üzerine bir kitap.

“Eskiden Soljenitsin ve Koestler’i okumak ve başkalarına tanıtmak önemliydi. Devlete karşı olmak önemliydi, başka bir şey yapmak gerekmiyordu önemli olmak için. Bu çok aptalca bir önemdi ama yine de eksikliğini duyuyorum işte.”

Bir arkadaşın beklenmeyen kaybı ile başlayan ölüm fikri ve kendisinde yakaladığı yaşlılık izleri, özgürlüğün ardından gelmesini beklediği “yeni bir hayata başlama” hayaline artık çok geç kaldığı düşüncesiyle baş başa kalmasına neden oluyor. Basekow’daki kır evine kapanıp üzerinde çalıştığı Wilhelmine Enke biyografisinden parçalar da bölüm bölüm aralara giriyor ve metin ile çok güzel bir bağlantı kuruyor. Artık yüzünden çok sırtını tanıdığı; Kleist çalışmalarını devlet ile arasına duvar gibi örmüş olan kocası Achim ile olan ilişkisini, kendi hayalini kurduğu başlangıcı yapabilen kızının ellerinden kaydığı hissini, bir zamanlar Doğu ile Batı arasındaki keskin farkla yüzleşmenin ardından bağlarının koptuğu Christian P. ile yeniden kurulan iletişime olan- bir mektup arkadaşı sahibi olmanın-ihtiyacını ve yakın Alman tarihini bireysel bir gözlemle harmanlayor. Romanda karşınıza çıkan her karakterin belli bir “acaba” sorgusunun ya da sığınağın temsili olması ve bunların akıbetlerinde o acabaların cevaplarının saklı olmasını çok sevdim. Yaşlanmaya, aşka, özgürlüğe ve seçimlere dair çok zekice yazılmış bir kitap. Size bir merak unsuru sunmasa da sizi peşinden sürüklemeyi biliyor. Çok beğendim. 

Dünyayı neden anlamak istiyorsunuz ki? Kocanızı anlıyor musunuz? Kızınızı anlıyor musunuz? Ya da beni? İnsan dünyayı anlayamaz. Anlamaya çalışan ya bunalıma girer ya da aklını yitirir. Alman halkı devamlı dünyayı anlamaya çalışmasaydı, daha çekilir olurdu.”

“Tanrı'yı basitçe ortadan kaldırmak bir hataydı herhalde. Halk afyonundan mahrum kaldı, yine de hala bağımlı. Hepimiz inanç sözcüğünü nasıl da aşağılamış, kuşkuyu nasıl da yüceltmiştik (ya da ona inanmıştık). Sanki akla, daha iyi bir geleceğe, devrime, bilime, kendimize asla inanmamışız gibi. Tanrı'nın çarmıhtaki oğluna ne oldu peki? Spor salonlarından çıkmayan bir kuşak. Kendi bedenlerine tapıyorlar; Tanrı'ya küfrün anlamı, bedeni aşağılamak, şişman olmak ya da sigara içmek.”

Acayip bir başlangıç roman

Reviews