Γιατί χοροπηδώ Ένα αγόρι σπάει τη σιωπή του αυτισμού

Ο David Mitchell (Ντέιβιντ Μίτσελ), ο συγγραφέας του Cloud Atlas και του Χίλια φθινόπωρα του Γιάκομπ ντε Ζουτ μεταξύ άλλων, μαζί με τη σύζυγό του ανακάλυψε και σύστησε στο διεθνές κοινό μεταφράζοντας από τα ιαπωνικά το βιβλίο του Naoki Higashida (Ναόκι Χιγκασίντα), ενός αυτιστικού αγοριού με μεγάλο ταλέντο στη γραφή. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Ντέιβιντ Μίτσελ έχει επίσης ένα παιδί με αυτισμό. Απόσπασμα από την εισαγωγή του: «Μια μέρα η γυναίκα μου έλαβε ένα αξιοπρόσεκτο βιβλίο που είχε παραγγείλει από την Ιαπωνία, με τον τίτλοThe reason I jump. Ο συγγραφέας του, ο Ναόκι Χιγκασίντα, είναι γεννημένος το 1992 και ήταν ακόμη στο γυμνάσιο όταν εκδόθηκε το βιβλίο. Ο αυτισμός του Ναόκι είναι τόσο σοβαρός που καθιστά την προφορική επικοινωνία σχεδόν αδύνατη, ακόμη και τώρα. Όμως, χάρη σε μια φιλόδοξη δασκάλα και στη δική του επιμονή, έμαθε να σχηματίζει λέξεις κατευθείαν σε έναν πίνακα με το αλφάβητο. Ο ιαπωνικός πίνακας της αλφαβήτου περιλαμβάνει τα σαράντα βασικά συλλαβικά γράμματα χιραγκάνα, και το αγγλικό αντίστοιχό του είναι ένα αντίγραφο του πληκτρολογίου QWERTY, σχεδιασμένου σε ένα χαρτόνι και πλαστικοποιημένου. Ο Ναόκι επικοινωνεί δείχνοντας τα γράμματα σε αυτούς τους πίνακες ώστε να σχηματίσει λέξεις, τις οποίες γράφει ένας βοηθός δίπλα του. Οι λέξεις αυτές φτιάχνουν προτάσεις, παραγράφους και ολόκληρα βιβλία. Τα «έξτρα» στο πλάι των πινάκων αυτών περιλαμβάνουν αριθμούς, στοιχεία στίξης, και τις λέξεις «Τελείωσα», «Ναι» και «Όχι». (Παρόλο που ο Ναόκι μπορεί να γράψει και να ενημερώνει το μπλογκ του απευθείας στον υπολογιστή μέσω του πληκτρολογίου, προτιμά τον λιγότερο τεχνολογικά αναπτυγμένο πίνακα της αλφαβήτου, μια που τον βοηθάει να συγκεντρωθεί). Ακόμη και στο δημοτικό σχολείο η μέθοδος αυτή του επέτρεψε να επικοινωνεί με τους άλλους, και να συνθέτει ποιήματα και βιβλία με ιστορίες, αλλά οι εξηγήσεις του σχετικά με το γιατί τα παιδιά με αυτισμό κάνουν αυτά που κάνουν ήταν, πραγματικά, οι απαντήσεις που περιμέναμε. Γραμμένο από έναν συγγραφέα που βρισκόταν με το ένα πόδι ακόμη στην παιδική ηλικία, και του οποίου ο αυτισμός ήταν τουλάχιστον εξίσου δύσκολος και επηρέαζε τη ζωή του όπως και του γιου μας, το βιβλίο αυτό ήταν μια θεόσταλτη αποκάλυψη. Νιώσαμε σαν να μας μιλούσε ο γιος μας για πρώτη φορά για όσα συνέβαιναν στο μυαλό του, μέσω των λέξεων του Ναόκι».