baştan şunu söyleyeyim çünkü kitapla ilgili fikrimin genel özeti bu: bu kitaba 5 yıldız verebilmem için en fazla 17 yaşındayken filan okumuş olmam lazımdı. -ki yüzüklerin efendisi'ni lisede okumuştum, 17 yaşımdayken üniversite hazırlıktaydım; kitaba da bi avantaj tanıyorum yani. kurgu fena değil, karakterler de genel olarak başarılı ve sevilesi. "e o zaman iki yıldızı nereden kırdın şerefsiz" dediğinizi duyar gibiyim, çok ayıp. öncelikle: kurgu fena değil. asla tam anlamıyla iyi olmuyor. ya heyecanınız çok havada kalıyor, olaylar sıkıcı bir şekilde çözümleniyor; ya da sonunu açık seçik tahmin edebiliyorsunuz. bu iki ihtimalin dışındaki kısım bir avuç kalıyor size. bunun dışında hikaye hayli orijinal ama yüzeysel. "17 yaşımdayken 5 yıldız verirdim"in en büyük sebebi o. fantastik edebiyatta ursula k. leguin, mary doria russell filan okuyunca, tamam, aynı şeyi okumayacağınızı biliyorsunuz ama, yine de yazarın hikayeye verdiği temada daha derinlere inmesini de ister istemez bekliyorsunuz. mesela door ve ailesinin kapı açma yetenekleri, başka ailelerin nasıl yetenekleri vardı; ya da door'un babasının aşağı londra'yı birleştirme amacı/hayali neden saçmaydı... gibi. son olarak belki de 3.5'tan 4 alacakken o yarım yıldızın kırılmasının sebebi de, esprili bir dil kullanılmaya çalışırken bunun sakil kalması oldu benim için. çeviriden kaynaklandığını sanmıyorum (çeviriyi beğendim), gereksiz geyiğe kaçan cümleler var. esprili derken de tam türkçesini bulamadım, witty diyim de anlayın işte. şimdi harry potter'a tekrar başladım ve felsefe taşı'nın henüz harry hogwarts'a gitmediği kısımda bile rowling gaiman'ın tüm kitabını tokatlayacak kadar güzel yapıyor bu işi. çocukluktan/gençlikten rowling'e alışan bir nesile mensup olunca o kadar beğenmeme hakkımız da olsun. bi de gündüz puanlarken diğer review'lara bakma şansım oldu, richard'ı sevmemenin en büyük ortak nokta olması beni biraz şaşırttı. richard herhangi birimizin o kitaptaki hali çünkü. hatta çoğumuzdan daha iyi adapte olduğunu bile düşünebiliriz. sevmediğim karakter yok ama en az sevdiğimi seçecek olursam door diyebilirim. en çoksa marquis de carabas tabi ki. yaşça benden küçüklere daha çok tavsiye edebileceğim bir kitap kısaca. yaşıtlarım ya da büyüklerimeyse kafaları başka bir şeyi kaldırmazken ya da tatildeyken vs. okumalarını öneririm.