Benim Adım Kırmızı

kitaba ilk başladığımda beni inanılmaz yoruyordu, bir kere kitapta birçok karakter var ve ağız sürekli değişiyor, karakterler arasında da belli bir farklılık yok, tını alamadım onlardan. ortalarına doğru geldiğimde alışmış gibiydim ve bunu hikayenin büyüsüne ve oluşturduğu meraka bağlıyorum. romanı okumaktan mutsuzluk duyduğumu söyleyemem ama ben daha belirgin karakterler okumayı seviyorum, bu kitaptaki gibi kağıt karakterleri değil. onun dışında kurguyu gerçekten beğendim, çok yönlüydü ve başarılı kurgulanmıştı