Perumal Murugan

Lost in the Forest

Poonachi

Rohit Arondekar

A powerful book that will elicit strong emotions as the protagonist goes along a life that is not in her control. The animals are almost human, but not quite and the humans are familiar, but not completely. It's this absence or lack of detail that makes this story so relatable even if the setting isn't familiar. The emotions and feelings experienced by the characters felt real and visceral. The writing, although translated, is beautiful. I'm sure the original work must also be special. I ought to read more translated works from my home country because the stories seem more authentic.

This was a touching story about a black goat and her experiences living with an old couple in a village in Tamil Nadu, India. It depicted humanity, poverty and corruption really well. The critiques of the government were to the point. Similar to Animal Farm, it portrayed animals as having human emotions. I did feel grossed out at times by references to animal s*x and animal abuse. However, this novella deftly deals with important subjects in a few pages.

Epsita

Hellboy TCR

പെരുമാൾ മുരുഗന്റെ "Poonachi: Or the Story of a Black Goat" ഒറ്റവാക്കിൽ ഒരു മിനി മാസ്റ്റർപീസ് ആണ്. അയാളുടെ "One Part Woman", അതിനെത്തുടർന്നെഴുതിയ രണ്ടു പുസ്തകങ്ങൾ എല്ലാം കയ്യിലുണ്ടെങ്കിലും ഞാൻ വായിച്ചിട്ടില്ല - അവ വായിയ്ക്കാനുള്ള പ്രേരണ തരുംവിധമാണ് ഈ നോവലിന്റെ ആഖ്യാനവും ഇംഗ്ലീഷ് പരിഭാഷയും. ഒറ്റയ്ക്ക് താമസിയ്ക്കുന്ന ഒരു വൃദ്ധനും വൃദ്ധയ്ക്കും ഒരാടിനെ ലഭിയ്ക്കുന്നു. ആടിനെ വൃദ്ധന് നൽകുന്നത് ഒരു ആജാനുബാഹുവായ മനുഷ്യനാണ് - അത് ബകാസുരനാണ് എന്നവർ കരുതുന്നു. ആട് ഒറ്റത്തവണ ഏഴു കുട്ടികളെ പ്രസവിയ്ക്കും എന്നാണ് അപരിചിതൻ അയാളോട് പറഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്നത് - അങ്ങനെയൊന്ന് അന്നാട്ടിലോ അവരുടെ അനുഭവത്തിലോ കേട്ടുകേൾവിപോലുമില്ലാത്ത കാര്യമാണ്. ഈ ആട്ടിൻകുട്ടിയാകട്ടെ ഒരു പുഴുവിനെപ്പോലെ ദുർബ്ബലയുമാണ്. എന്നാലും ദമ്പതികൾ അതിനെ നന്നായി നോക്കിവളർത്തുന്നു. ഇത്തരത്തിൽ ഒരു നാടോടിക്കഥ പോലെയാണ് നോവൽ ആരംഭിയ്ക്കുന്നത്, എന്നാൽ ആദ്യഭാഗത്തെ ഫാബുലിസത്തിന്റെ (A form of magic realism in which fantastical elements are placed into an everyday setting) ഒരു ചെറിയ അംശമൊഴിച്ചാൽ നോവൽ ഗ്രാമീണ ജീവിതത്തിന്റെ വിശദാംശങ്ങളിലും, ദൈനംദിന വ്യവഹാരങ്ങളിലുമാണ് ഊന്നുന്നത്. ആടിന്റെ ജീവിതം, അതിന്റെ ചിന്താലോകം, അതിന്റെ കൂട്ടുകാർ, ആട് പ്രായപൂർത്തിയാകുന്നത്, അതിനെ ഒരു വൃദ്ധനായ ആടിനെക്കൊണ്ട് ഇണചേർക്കുന്നത്, അവരുടെ കൂട്ടത്തിലെ കുസൃതികളായ ആടുകളെ വരിയുടയ്ക്കുന്നത്, ആടിനെ ആക്രമിയ്ക്കുന്ന വന്യജീവികൾ, വൃദ്ധരുടെ ആധികൾ, മകളുടെ വീട്ടിലേയ്ക്കു അവരുടെ യാത്രകൾ, ആടുകളെയും മറ്റു മാടുകളെയും ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ഗ്രാമീണ ഇക്കോണമി, ഇവയ്ക്കൊക്കെ പശ്ചാത്തലമായി വരുന്ന ദമ്പതികളുടെയും നാട്ടുകാരുടെയും സംസാരങ്ങൾ (banter ) - ഇങ്ങനെ വളരെ വിശദവും സജീവവുമായ ഒരു ലോകമാണ് ക്ലാസ്സിക്കുകളെ ഓർമ്മിപ്പിയ്ക്കുന്ന രീതിയിൽ മുരുഗൻ വരച്ചിടുന്നത്. 

തമിഴിൽ നിന്ന് ഇംഗ്ളീഷിലേയ്ക്ക് വന്നതിൽ ഞാൻ ഈ വർഷം വായിച്ച രണ്ടാമത്തെ പുസ്തകമാണ് ഇത് - Ambai എഴുതിയ "A Kitchen in the Corner of the House" ആണ് മറ്റേത് - രണ്ടും പരിഭാഷയിൽ നല്ല നിലവാരം പുലർത്തിയെന്നതാണ് കാര്യം. ഇവിടെ ഓർക്കാവുന്നത് "മനുഷ്യന് ഒരാമുഖം", "ആസിഡ്" തുടങ്ങിയ പുസ്തകങ്ങളുടെ പരിഭാഷയാണ് - ആദ്യത്തേത് പദാനുപദമാണെകിൽ, രണ്ടാമത്തേത് ബാലിശമായ ഉള്ളടക്കം. ആരാച്ചാർ ഇംഗ്ലീഷിൽ കുഴപ്പമില്ലായിരുന്നു, പക്ഷെ അപ്പോഴും പൊതുവെ നിലവാരമുള്ള ഒന്നിനും പരിഭാഷ വരുന്നില്ല എന്നതും, അവയുടെ മാർക്കെറ്റിങ്ങും, റൈറ്റ്സ് മാനേജ് ചെയ്യുന്നതിലെ പോരായ്മകളും എല്ലാമായി ദിനേന പുസ്‌തകമിറങ്ങുന്ന മലയാളത്തിന്റെ അവസ്ഥ ദയനീയമാണ്. മറ്റു ഭാഷകളിൽ നിന്ന് വരുന്ന ലൈറ്റ് റീഡുകൾ പോലും അതിശക്തമാണ് എന്ന് ഇക്കൊല്ലത്തെ മാത്രം വായനകൊണ്ട് എനിയ്ക്കു പറയാൻ കഴിയും - ജപ്പാനിൽ നിന്നും കൊറിയയിൽ, അറബിയിൽ നിന്നുമൊക്കെ വരുന്ന നോവെല്ലകൾ പുസ്തകലിസ്റ്റുകളിലും അവാർഡ് ഫൈനലുകളിലും എത്തുന്നത് നമ്മൾ കാണുന്നുണ്ടല്ലോ, ഇവ വളരെ വൈവിധ്യമുള്ള വിഷയങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നവയുമാണ്. അവയുമായി മത്സരം പ്രയാസമാണ് എന്ന് സാരം. മികച്ച എഴുത്തുകാരെ മികച്ച രീതിയിൽ പരിഭാഷപ്പെടുത്തുക എന്നതൊരു വെല്ലുവിളിയാണ്. 

മുരുഗനിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ച ഒരു കാര്യം എഴുത്തുകാരൻ ഈ നോവലിൽ രാഷ്ട്രീയം പറയുന്ന വിധമാണ്. ഒരു തരം ഡിസ്റ്റോപ്പിയൻ സർക്കാരാണ് ഇതിൽ - ആടുകളുടെ ജനനമരണ രെജിസ്ട്രേഷൻ, ആടുകൾക്ക് നമ്പറിടുന്നത്, അതിലെ ചുവപ്പുനാടകൾ - നമ്മുടെ എഴുത്തുകാർ കൂവുന്ന കോഴിയേയും മറ്റു മൃഗങ്ങളെയും ഒക്കെ വച്ച് രാഷ്ട്രീയം പറയാൻ ശ്രമിയ്ക്കുന്ന ബാലിശതയുടെ മറ്റൊരു, കുറച്ചു കൂടി നിലവാരമുള്ള പതിപ്പ് (ഈ കല്ലുകടി മുരുകന്റെ നോവലുകൾക്ക് പൊതുവേയുണ്ടെന്ന് ഒരാൾ പറയുകയുണ്ടായി, അതില്ലെങ്കിൽ ഫൈവ് സ്റ്റാർ റീഡാണ് പൂനാച്ചി). എന്നാൽ സത്യത്തിൽ മുരുഗൻ പറയുന്നത് ഒരു തമിഴ് നാടോടിക്കഥയുടെ വ്യാഖ്യാനവുമാണ് (കഥനടക്കുന്ന കാലം നോവലിൽ കൃത്യമല്ലെങ്കിലും) - പെൺകുട്ടി ദേവതയാകുന്ന കഥ. ഈ ഒരു കഥ ഓർക്കാൻ കഴിയുന്ന വായനക്കാരന് ആടും അതിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതവും, പ്രേമവും, കാമവും, അതിന്റെ ഉടമസ്ഥരും എല്ലാം ചേർന്ന് ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ വളർച്ചയുടെ ഘട്ടങ്ങളും ജീവിതഗതിവിഗതികളും എല്ലാമായി കാണാവുന്നതാണ്. നാടോടിക്കഥയെ അനുസ്മരിപ്പിയ്ക്കുന്ന അന്ത്യവുമാണ് ഈ നോവലിന്. 

കൂട്ടത്തിൽ, തൊട്ടയല്പക്കത്ത് ഒരെഴുത്തുകാരൻ നമ്മുടെ കൊട്ടിഘോഷിയ്ക്കപ്പെടുന്ന എഴുത്തുകാരേക്കാളും തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കുന്നു എന്നറിയാൻ ഇംഗ്ളീഷ് പരിഭാഷയിൽ പുസ്തകം വായിയ്ക്കേണ്ടി വന്നു എന്നത് സത്യത്തിൽ ഇവിടെ കോളമെഴുതുന്നവർക്കും നിരൂപകർ എന്ന് നടിയ്ക്കുന്നവർക്കും ഒക്കെ ലജ്ജ തോന്നേണ്ട കാര്യമാണ് എന്ന് ഓർമ്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് നിറുത്തുന്നു. വിവാദം ഉണ്ടായ പുസ്തകത്തെക്കുറിച്ചു (മാത്രം) ഏറെ വായിയ്ക്കുകയുമുണ്ടായി. അതാണ് മലയാളിയുടെ പൊക്കിൾക്കൊടി, അതില്ലെങ്കിൽ പോഷകം കിട്ടാതെ മലയാളി ചത്തുപോകും. അല്ലെങ്കിൽ എഴുത്തുകാരൻ ചാകണം - അപ്പോൾ പിന്നെ എഴുത്തിന്റെ നിലവാരം വിഷയവുമല്ല.

Bhagya

This is the story of POONACHI, the black goat, which is given to an old couple by an unknown man , how it is raised and what happens in its life.

The author talks about the emotions and feelings and thoughts of the little goat, which is basically an orphan kid. It goes through a lot of difficulty in the first few months of its life and the way, the old woman takes care of it, is described as , taking care of her own daughter.

The entry of the goat kid has made their life a better place and she is taken care of as an equal human kid. The thoughts of Poonachi, is so close to the feelings a girl might go through, while she grows up. Like instances where she wants to go out, where she gets exposed to other male bucks , where she wants to have an independent life, where she loves someone but is taken away from that person.

The story depicts the government rule too, in a metaphor , like how they deal with people when they lie in a queue for ear piercing of their own goats. It also showcases, how we humans, don't care of our animals except for the food, for the money they yield us.

The act of castration, the act of killing animals for meat and sacrifice, in the view of human, its a custom, its a means to stop more animal population. But when viewed through Poonachi, it hits super hard that, they are living lives too, they have their natural rights and wants too and we restrict them, use them.

This book holds a lot of things which made me have a heavy heart and was literally struck in silence ,crying away for what happens. The author has written it so beautifully that everyone will relate this. If i can read it again, i will read it again.

Poonachi Lost in the Forest

Reviews