Yasmina Reza

Babil

Irem

“Benim anlamadığım, hayvanlara üzülecek vakti nasıl bulduğunuz. İlla bir şeye üzülecekseniz bari insanlara üzülün. Dünya iğrenç bir hal aldı. İnsanlar kapımızın önünde geberiyor ve biz tavukları düşünüyoruz. Üzüntünün de bir sınırı olmalı. Herkese üzülemezsin ki. Yoksa sen Aziz Petrus musun? Gerçi o da piçin tekiydi, dilencilere üzülüp Yahudilere tükürüyordu. Onun bile gönlü yeterince geniş değildi.”

Yasmina Reza’nın okuduğum ilk kitabıydı. Bir parti sonrası işlenen cinayetin hikayesine; 60’larındaki bir kadının kişisel tarihi ve varoluşuna dair sorgulamalarını bir iç monolog olarak işleyerek götürmesini çok sevdim. Kişilik, ölüm, etik, insanın eşya ile olan ilişkisine ve zamanın akışına dair fikirlerini çok da derinlere indirmeden aktarıyor; size de düşünecek bir yol açıyor. Oldukça da akıcı bir dili var, tavsiye ederim.

“Sevilme arzumuz meşru mudur? Felaketle sonuçlanan isteklerden biri değil midir bu?”

Babil

Reviews