Yoko Tawada

Tokyonun Son Cocuklari

Ilham Akbarli

Pandemiyalı günlərdə çox uzaq görünməyən gələcək ehtimallarından daha biri. Yaponiya dünya ilə giriş-çıxışlarını bağlayır, qocalar ölmür, uşaqlar isə sağlam böyümür. Romanın qəhrəmanı Mumei babasının köməyiylə sadə şeylərin öhdəsindən gəlməyə, geyinməyə, yemək yeməyə, yaşamağa çalışır.

Gulshan Hasanzada

Yoko Tawadanın qələmə aldığı maraqlı elmi futurustik əsər. Romanda Yaponiya sərhədlərini digər ölkələrə bağlayaraq izolyasiya olunmuş ölkəyə çevrilib, bir az elə hazırki situasiyaya bənzər vəziyyət hökm sürür. Yaşlı nəslin fiziki göstəriciləri olduqca sağlam və güclüdür, hətta yüz yaşını atlasalar belə, aktiv həyat tərzi sürürlər. Bunun əksinə olaraq gənc nəsil isə son dərəcədə qeyri-sağlam və zəif böyüyürlər, uşaq ölümləri çoxalmış vəziyyət alıb. Bəzi təxəyyülləri gələcək üçün xeyli şişirdilmiş hesab elədim, romanı əsas bu səbəbdən uğursuz kimi qəbul elədim. Kiçik həcminə baxmayaraq sonrakı səhifələrini böyük sürətlə oxutduran və sonra nə olacağı haqqında maraq oyandıran əsər deyildi. 

3/5

Irem

Doğanın kaynaklarının büyük bir kısmının kirlendiği, bütün dengenin alt üst olduğu dünyada; yaşlılar ölemiyor, çocuklarsa büyüyemiyor. Bütün roller değişmiş, yaşlılar çocuklara bakıyor, onlar için çalışıyor. Bir nevi geriye dönük bir evrim yaşanıyor. Özetle, doğanın biz insanlıktan intikamını nasıl alacağına dair, ekolojik bir bilim kurgu, distopya kitabı. Ancak bilim kurgu sevmeyen insanların dahi okumasını tavsiye ederim. Zira her ne kadar bilim kurgu olsa da, köklerini günümüz alışkanlıklarından alıyor ve geleceğe dair bir “neden olmasın” sorgusuna sebep oluyor.

Tokyonun Son Cocuklari

Reviews