Ayfer Tunç

Dünya Ağrısı

cyclamen

tam anlamıyla dinlemedigini bilirdi. Şükran kendi ale minde yarattiğı, yaratıp âşık olduğu bir adama bakyor olurdu. Ama insanin kendi âleminde yarattığı kişilerin de bir ömrü Var. Tasavvur gerceğe dönüşmeyince solup gidiyor. rse

koyuiuyot Madenci duygusal taşlaşma çağına geçtikleri kanı- SInda. İnsanın giderek daha az kelimeyle konuştuğunu, incelikli duyguları daha az hissettiğini, bu ikisinin arasın- da kesinlikle bir ilişki olduğunu düşünüyor.

Hayatına şekil veren mecburiyetler geçti aklından Bunlara bir de bitmek bilmeyen suçluluk hislerini ekle- di, sonuç Şu anda olduğu şey: hiçlik. hit ic doldu icine

İyi yaşamış, çok gezmiş, dünya görmüş adamdı;plü- münü beklediği halde zamanın ipini hâlâ elinde tutu- yordu.

angi bir 1şik düşmüyordu. Karanlıkta yildızlar devleş-y mis gibi geldi Mürşit'e, gözlerini dikmiş bakarken. Dün- yanın dışıundan, milyonlarca yil uzaktan ona bakan bu ildızlar evrenin akıl almaz sonsuzluğunu değil, bu dün- ja üzerindeki yalnızlığını, yabancıliğını, gereksizliğini natırlatıyordu ona, içini ürpertiyordu. Haline gülesi gel- di birden.

bebeb1 yok Ki dermani olsun." Yillar önce unuttuğu bir sebebi vardı aslında, bu ağ- rIya hafızasının dehlizlerine gömdüğü günahının neden olduğunu belli belirsiz hissediyordu; ama kırk yildır ha- trlamamak için elinden geleni yapıyordu, sızlayan içini kurcalamıyordu, kurcalarsa ruhundaki çıban patlayacak, zaten zor dayandığı dünya tümden irine batacak.

retleri gormek 81b1 b yetene81 Var. Kendi ruhunun dur- gu sularna dalıp gitmiş bir adamdan beklenmez ama onTSlan şeylere kutak vermeyi seviyor, hikâye dinle- mekten hoşlanıyor. Arada bir özleyip de kitaplardan oku- dukları sayılmazsa, bu silik insanların anlattığı canlı hi- kâveler onun dışardaki dünyayla tek bağı. Oğlu böyle bir şehirde sır saklamanın imkânsız oldu- öunun da farkında değil. Oğrenecek elbet, bir gün sehir dediği şeyin birbirini gözleyen sayısız gözden ibaret o- duğunu o da anlayacak. Ama buna çoktan alışmış olacak va da daha fenası başkalarını gözleyen sayısız gözden biri haline gelecek.

ğin altına koydugu muşamba kapli masada tek başına içerdi. Cevresinde konuşmaya değer birini bulamadığı için kelimeler beyninde kanatlı böcekler gibi uğuldard. Artik birlikte içiyorlar. Rakı alma işini sıraya bindirdiler, yetmişlik şişeyi bir gece biri alıyor, bir gece öbürü. Maden- ci'nin maaşı iyi, para biriktirmeye de niyeti yok, her gece masaya plastik kap içinde kebap koyuyor, Mürşit'e de plastik bir çatal uzatıyor. Ama Mürşit yiyemiyor, içi almı- yor. Yiveceği her lokma sanki onu hayata bağlayacakmış gibi geliyor, oysa bağlanmak istemedigi şey hayat. 55

Mürşit iyi ki Madenci geldi diye düşünüyor, iyi ki ev tutmaya kalkmadı. Burada, onun bu hazin, bu acıklı ote- linde kalıyor. Içinde kaynaşan, çarpışan kelimeler sese dönüşüp bir yere varabiliyor böylece. Yazmayı başara- madığı sözlerin bir dinleyeni var artik. Kelimeleri özgür- lüğe kavuştu. Madoncile na kadar yaz kıs avlıdaki carda-

KIs geldi çoktan. Önce günler kısaldı. Işik dağların ar- dinda daha çabuk kaybolur oldu. Sokak lanbaları yandi- ğInda, henüz akşam ezanı okunmamış; ama çarşıdaki dük- kânların çoğu kapanmiş, şehre sessizlik çökmüş oluyor. Sanki her yl akşam biraz daha çabuk iniyor, el ayak daha erken çekiliyor. Ya dağlar yükseldi ya da güneş küstü. ie diiciniivOr iviki ev

1Il DII ranat- boyle ayak işlerine Koşturmaya alişik, Dun( svzlık duymuyor. Bu düzeni o kurmadı. O kursa böylesi- ni kurmazdı zaten. Ama artik ne değistirmeye gucu var Ehe yikmaya. Yillardan ona kalan seyleri bikkınlıkla sür- dürmeye çalışıyor sadece. Kih

Sanki evine çok uzaktan, dünyanın dışında bir yerden bakıyordu; bu aşırı sevinci, tuhaf heyecanı anlayamıyor- du. Mutuluğu yaşama yeteneği olmayan, insan formun- da bir yabancı madde olduğunu düşündü o an. Buruştu- rulmuş bir kâğıt, kurumuş bir odun parçası, paslanmış işlemeyen bir motor gibi bir şey, böyle ruhsuz, hissiz, hareketsiz.

konu komşu, uzak yakın akrabalar, UN diği kişiler. Kimse susmuyordu, herkes ona yapması ge- reken şeyleri söylüyordu. Yeterince sevinçli görünmediği için Şükran tarafindan mutfağa çekilip azarlanıyordu, kz kardeşleri ve uyuz kocaları tarafundan ayıplanıyordu, kayınbiraderi ve karısı tarafından küçümseniyordu. Asit- li sözlerin yağmuru altındaydı1. Kendini eriyormuŞ, damla damla akıp gidiyormuş gibi hissediyordu, içinden bağır- mak geliyordu, halimi görmüyor musunuz? Garip bir şey oldu, mutluluğa ve sevince dair zaten Ken- pek kuvvetli olmayan duygularını kaybetti birden. Ken- dini gezegenin dişına düşmüş, kaybolmuş gibi hissetti. 34

anlamazdan geldi. Hayatı yürütmenin en kolay yolu bu diye düşünüyor şimdi, anlamazdan gelmek, görmezden gelmek, duymazdan gelmek. Hayatı böyle devam ettirebi- liyor. Olmuşları olmamıs farz ederek va da tam tersi. 

Kurduğu kısacık hayalde Şükran "Gidiyorum," di- ror, gidiyor, ardında uçurum gibi bir boşluk brakıyor. Vürşit bu boşluğa bir şey koyamıyor. Istediği şey Şük- ran'in gitmesi değil. Başa dönmek istiyor o, en başa, oto- büse binip İstanbul'a gittiği ilk güne. Hayatını yeniden yazmak istiyor, olmadı bu deyip yazdığI saytaları buruş- turup atmak, baştan başlamak. Bunun mümkün olma- ması çok acı. Åşk olmanın planlanabilir bir şey olduğunu san- makla yanlış yaptığını biliyor. Şükran'la mutlu olunabi- lir, zamanla ona âşık olunabilir demişti. Oysa öyle bir şey yokmuş, aşk bir yildırımmiş, şanslıysan çarpılırmışsın, değilsen yanındakinin başına düşermiş. Beklediği yıldırımın başına düşeceğini zannederek evlendiği gün, içinde sadece hafif bir kıpırtı hissedince aşkın bundan çok daha fazla bir şey olduğunu anlamalıy- di. Anladı aslında; ama anladığı şeye inanmak istemedi. Inanırsa ailesini yüzüstü bırakıp gitmesi gerekirdi. Ne gidecek cesareti vardı ne de vicdanı elverirdi buna, o da 33

dönüşünü kabullenmesi gerekiyordu. Kendini ikna et. mesi, mutluluk diye bir şeyin varlhğına inanmadığı halde burada kuracağı hayatın kendini mutlu edeceğine inan. ması gerekiyordu. Artik gidemeyeceğini anlayınca bu da iyi bir hayat olabilir demişti, neden olmasın, çeşit çeşit iyi hayat var. Hem her şeyi yoluna koyduktan sonra, bu- rada da iyi bir hayat yaşayabilirim. Iyiden kastı anlamlı bir şeydi, refah bolluk sefa filan öyle şeyler değil. Nasil bir anlamdı bulmak istediği, neye dairdi, bir fikri yoktu gerçi ama elde ettiğinde işte bu diyeceğini sanıyordu. Olmadı. Bugüne kadar hiçbir şey için işte bu dediği bir an bile yaşamadı. Kibar ona Miiroit

çok kısa boylu, omuzları dar, göğüs kafesi öne çkık. Gi- zel güzel büyürken toprağı bozulduğu için büyümeşi durmus, güdük kalmış bir ağaca benziyor. Çocukken ona Kibar Abi derdi. Babası hastalandığı

bir duvara bakıyor. Bu hayat, ailemin benim berbat ettiğim hayatı bu- aiine kadar vürüdüyse ve hâlâ yürüyorsa Şükran'ın saye- sinde diye düşündü, hayat tasavvurlarımız birbirine uy- madı Şükran; ama bu senin kabahatin değil, senin talih- sizliğin.

Mürşit kızının mutlu olup olmadığını bilmiyor. Ba- zen acaba gerçekten mutlu mu diye kendine soruyor. Ama sorusu hiçbir yere değmeyen, havada asılı kalmış bir nesneye benziyor. Kiziyla arasında zor, çözülmemiş bir şeyler var. Sormaya korkuyor, kurcalarsa gene hakS1Z çikacak. Hep haksız çkıyor.

1 Keden ner geçen gun ederi n AI Ild eT1 her eçen gün artıyor. Keske karımın sevgisini minnetle kabul edecek ka- dar normal bir adam olabilseydim diye düşünüyor. Ama her sabah alıp başını gitmek niyetiyle uyanıp ancak iki yüz metre gidebilen, gecelerini puslu ve soğuk bir gök- yüzünün altında, kederinden ölecek bir madenciyle rakı içerek geçiren ve kendi ölümünü hayal ederek zamanını tüketen br adama normal denemez. Ruhu kanser oldu coktan ama ölemiyor, bedeni içtiği onca sigara ve içkiye rağmen öküz gibi sağlam.

Karısını seviyor. Yalan değil, hakikaten seviyor, oğlu- nu ve kızını da. Ama onlara duyduğu sevgi kavanozda bir cenin sanki. Kalbinden parmaklarına kadar bütün unsurlarıyla tamam; ama ölü.Ne zaman öldü bu şey, ölü mü doğdu, niye böyle diye soruyor kendine. Bazen bildiğini düsüniiyor dut 1

Sükran Mürşit' ten henúz nefret etmiyor, onu hâli seviyor. Ama Mürşit bu sevginin içinde bir yerde tasas. tiğnı, artik canlı olmadığını biliyor. Şükran onu çok eski- de kalmış bir hatırayı sever gibi seviyor artik. Karısının ona duyduğu kırgınlık yillar içinde bir tür hissizlige do- nuştü. Gece uyanıp göz göze gelmeleri sayılmazsa arala- rinda bir duygu alışverişi kalmadı.

ter. Babasının bu sözünü her hatırladığında kendine han- gi yolu diye soruyor. Hayat başı sonu belirsiz, bulut gibi dağınık, ansızin yön ve biçim değiştirme yeteneğine sahip bir şey. Hayat tanımlanamayan bir şey. Hatta belki sadece bir fikirdir hayat, daba ötesi değildir. Böyle tanımsız bir bulutta nasıl bir yol olabilir ki? Hem bir yol bulabilse önce kendi giderdi arkasında izini bile bırakmadan.

Dünya Ağrısı

Reviews

Highlights