Sonunda Felisberto Hernandez ile tanışabildim, acayip mutluyum! Maalesef memleketimizde yeterince tanınmayan bir Uruguaylı yazar kendisi - Julio Cortazar'ın en sevdiği yazar diyeyim, siz oradan pay biçin. Ortancalar, dilimize çevrilmiş tek eseri ve senelerdir de baskısı yapılmıyor, çok yazık. (Bu arada Galeano dışında maalesef Uruguaylı yazarları çok az tanıyoruz, birkaç Juan Carlos Onetti ve Mario Benedetti var gibi elimizde, üzücü.)

Hakikaten tam deli işi bir kitap bu. Hepsi birbirinden acayip 10 öykü barındırıyor içinde. Nasıl tarif etmeli bu öyküleri bilmiyorum, kesinlikle Cortazar'ın öykülerine benziyorlar ama daha tekinsiz, daha manyakça, daha huzursuz. "Halüsinatif" demek doğru olacaktır sanıyorum. Hele kitaba ismini veren ve karısına benzeyen bir taş bebek yaptırıp sonra ona saplantılı bir aşk geliştiren bir adamın hikayesini anlatan "Ortancalar" öyküsü, epeydir okuduğum en iyi öykülerden biriydi; müthiş rahatsız edici, ürkütücü ve çok güçlüydü.

Gabriel García Márquez, Italo Calvino ve yukarıda dediğim gibi Julio Cortázar'ın edebiyatlarını etkilemiş, şekillendirmiş bir yazar Hernandez, anladım ki boşa değilmiş. Hayatını bir tür "kiralık piyanist" olarak geçiren ve kendi öyküsünü bir başarısızlık öyküsü olarak gören Herhandez'in bu kişisel kırılganlığını da kitapta bolca sezmek mümkün, bu tuhaf öykülerin epey otobiyografik ve kişisel bir tarafı da var yani.

Ezcümle ben çok sevdim. Keşke bir mucize olsa da birileri Hernandez yayınlamaya başlasa, ne güzel olurdu.