Milan Kundera

Bilmemek

Ahmet Arif

Ama ruhun yüksek alanlarında yürütülen tartışmalar, ne kadar zekice olsa da, nedensizce ve mantıksızca, aşağılarda olup bitene karşı her zaman miyop bakarlar.

Sıkı sıkı, Irena’nın bir omzunu tutmuş ve çınlayan sesiyle ahkâm kesmişti: “Biz duygularımızı sergilemeyi sevmeyiz!” Sözcükler, erkekçe bir mertlik taslıyordu, ama buz gibiydiler. Şimdi bütün bu vedaları hatırlarken kendine şöyle dedi: Vedalarda başarısız olan kavuşmalardan pek büyük bir şey bekleyemez.

Kente varınca yavaşlamıştı: O bozgun yılında, kaç pencerenin, boyun eğmenin bir işaretinden başka bir şey olmayan kızıl bayraklarla süslü olduğunu merak ediyordu. Hiç beklemediği kadar çoktu bayraklar. Belki bunların asanlar inandıkları şeylerin tersine, ne olur ne olmaz diye, belli belirsiz bir korku yüzünden böyle davranıyorlardı, gene de gönüllü davranıyorlardı, çünkü kimse onları zorlamıyordu, kimse onları tehdit etmiyordu.

Sine

bir kere beklediğimden çok daha akıcı bir dili varmış, hoşuma gitti. genelde akıcılık ve kolay okunma edebi değerden götürür (sebep-sonuç ilişkisi yoksa da yüksek bir korelasyon var) ama burada öyle de olmadı. bahsettiği şeylerin ağırlığından ve bahsetme şeklinin adeta kelebek gibi uçup arı gibi sokmasından olabilir. :)

velhasıl ilk üçte ikisi muazzam. ama son üçte birle nedense anlaşamadım. kitapla el ele tutuşup hızlanarak dönmüşüz ve aniden ellerimizi bırakmışız gibi oldu adeta. daha yüzeysel bir anlatıma geçtiği için mi? bilemiyorum. üzerine bol bol düşüneceğim ama, orası kesin.

yine de göçmenlik, aidiyet, özlemek, ve en önemlisi dil ile ilgili söyledikleri çok kıymetli. hem bir jenerasyon öncesine kadar yaşamış anadilini bilmeyen, hem de dil öğrenmeye ve dil yapılarına çok ilgi duyan biri olarak böyle şeylere çok kafa yoruyorum. kundera’nın bakış açıları da bu açıdan çok hoşuma gitti.

Bilmemek

Reviews

Highlights