Mindf*ck Cambridge Analytica and the Plot to Break America

Fuck Christopher Wylie

A bit unnecessarily lengthy in some parts, and secondly, I disliked the author's pejorative comments towards a "typical straight male", but overall, very informative and genuinely frightening, so I still highly recommend checking it out.

Ciężko się czyta. Historia człowieka, który założył firmę do robienia ludziom wody z mózgu, ale jak nie spodobali mu się klienci, to odszedł i postanowił ją zniszczyć. Plus dużo wodolejstwa. Styl pozycji typu "Byłem księdzem", albo "Byłam żoną szejka".

A great in-depth first account on the Cambridge Analytica scandal.

Though I sort of knew about the Cambridge Analytica scandal and the involved parties, and sort of knew about some of the details, learning about it through media and online, it was like putting together a jigsaw puzzle. The book provides a much more comprehensive picture and context for understanding the extent of what happened. Although you can't discount the biases and anecdotal filter of a personal narrative, that narrative serves to provide a depth of understanding that I couldn't really grasp sorting through online articles. That aside, it was a VERY worthwhile read. I would recommend it to anyone, and everyone. AT THE LEAST-I would for sure recommend going to a book store just to read the last chapter and suggestions made for adapting and moving forward. That was the most refreshing part of the whole book. After the horror story that is the unchecked power of economic institutions, it is good to have a piece of something to stand atop of when looking for ways to move forward and exist without despairing and feeling powerless. After reading this I would recommend reading Marshall McLuhan's, Understanding Media: The Extensions of Man and will myself be reading 'The Art of Thinking Clearly' as I have been revamped in my vigor to cultivate and share the skill of media literacy....we're going to need it.

Christopher pracował na rzecz Liberalnej Partii Kanady, pośrednio na rzecz brytyjskich konserwatystów i amerykańskich republikanów. Jako gej początkowo na wózku, przekonał się, że żaden system nie jest doskonały, każdy ma słabe punkty i swoje luki, że nie ma barier do pokonania. Sprawnie wykorzystał tendencję, która narodziła się w Dolinie Krzemowej - przedsiębiorstwa zaczęły zarabiać na asymetrii wiedzy - maszyny wiedzą o naszych zachowaniach znacznie więcej niż my o zachowaniach maszyn. Wylie sprawnie wprowadza nas w technologiczne tajniki i najnowsze trendy projektowania uzależniających systemów i modeli władzy wewnątrz partii i firm technologicznych. Przeprowadzane przez niego polityczne fokusy wykazały, że o ile wyborcy Partii Pracy czy Konserwatywnej powiedzą o sobie "Jestem labourzystą/torysem", o tyle Liberalni Demokraci, dla których pracował, powiedzą raczej "Głosuję na...". To element działania, nie tożsamości. Poznajemy potem historię partii i jej konserwatywne, zacofane taktyki wyborcze, które próbował zmienić na ich korzyść. Tożsamość bowiem nie jest zbiorem jednoelementowym i w tym kryją się błędy/urposzczenia tradycyjnych firm badawczych. Tożsamość jest bardzo zniuansowana, co wykazują sami obywatele na spotkaniach grup fokusowych - żaden z nich nie mówi "jestem białą kobietą z przedmieść z wyższym wykształceniem mieszkającą w wahającym się stanie" - przywołuje autor. Autor jest jednocześnie zafascynowany modą, kulturą i trendami, sam nie bez kozery wygląda nieprzeciętnie w różowych włosach, kolorowych akcesoriach i kolczykach. Łączył te zainteresowania z pracą, która początkowo miała dążyć do deradykalizacji trendów w społeczeństwie. Co łączy ekstremistów - wygląd zewnętrzny, uniformy stające się elementem tożsamości - to już nie tylko oto w co wierzę, ale i oto kim jestem. Ruchy ekstremistyczne często posługują się estetyką, bo dążą do zmiany estetyki całego społeczeństwa. Chcą nadać nowego ducha społeczeństwu i kulturze. Sami dżihadyści, których materiałami Wylie często się posługiwał, w swoich materiałach propagandowych wykorzystywali szpanerskie samochody, męskich boahterów. Chcieli pokazać swoją anachroniczną ideologię jako nowoczesną, niczym włoscy futuryści. W pierwszym poligonie doświadczalnym w USA, sprawdzano strukturę amerykańskiego społeczeństwa. Grupy fokusowe często są tu przytaczane. Pewien mężczyzna narzekał na zlikwidowane w szkołach nauki jęztka jego przodków, francuskiego, po czym po 15 minutach narzekał na latynposów używających hiszpańskiego. Nikt w pokoju nie dostrzegł sprzeczności. Albo zapytani, czy ktoś nie jest rozczarowany prezydenturą Obamy, zgłosił się ledwie jeden człowiek - nie był rozczarowany, bo po czarnym nie spodziewał się wiele. Komiczny jest opis, kiedy Steve Bannon, bliski Trumpowi kontestator kultury i wpływowa medialnie postać korzystał z usług CA, więc szef za każdym razem urządzał w Cambridge fikcyjne biuro, pracowników z agencji tymczasowej - istna maskarada potiomkinowska. Od tego miasta wzięła nazwę Analytica. Steve Bannon padł pierwszy ofiarą CA. W czasie prawyborów upolowani skrajni wyborcy republikan o znanych cechach charakteru byli spraszani na spotkania, gdzie mogli wymienić swoje poglądy i zobaczyć, że nie są sami. W ten sposób nakręcana narracja urzeczywistniała się, ludzie upewniali się co do irracjonalnych przekonań, wystarczało kilkadziesiąt osób zaproszonych do niewielkiej kafejki, w której często była osoba z CA podburzająca i podsycająca emocje. Po opuszczeniu CA następuje kampania Brexitowa. Dowiadujemy się, że kampanie za wyjściem ze wspólnoty w celu zgromadzenia większości wykorzystywały też progresywne narracje (np. nierówność migracji - z białej Europy bez przeszkód, z byłych kolonii - z przeszkodami) w celu przekonania do Brexitu. Wylie sypie nazwiskami i powiązaniami z rosyjskimi działaczami i oligarchami. Pod koniec przeczytamy też rady Chrisa skierowane do polityków. Koniec końców poznajemy proces kontaktów z dziennikarzami brytyjskimi i amerykańskimi, zabezpieczania od strony prawnej, co wymagało cichego zdobycia funduszy od zamożnych fundatorów i kontakty z parlamentarzystami objętymi immunitetem, wreszcie - kontakt ze służbami specjalnymi. Dziennikarze urządzli szereg mistyfikacji restauracji w celu przyłapania szefa CA na opowiadaniu o popełnionych czynach, w tym kolonialnych praktykach w Trynidadzie i Tobago. Zaangażowanych tutaj - w przeciwieństwie do samotnego Snowdena - było mnóstwo osób. Koniec końców sprawa wywołała furię Facebooka i podejmowane przez korporację kroki prawno wizerunkowe, a życie Chrisa zmieniło się diametralnie. Autor wyjaśnia, że media społecznościowe i internetowe platformy nie są usługami. Są architekturami i infrastrukturami. Próbują przerzucić na użytkownika odpowiedzialność, a tak nie dzieje się przecież np. w liniach lotniczych, wodociągach, hotelach, itd. Dają do zrozumienia, że ich prawo do czerpania zysków jest ważniejsze od kosztów społecznych. Przyznają pośrednio, że stworzyli systemy tak rozbudowane, że nie radzą sobie z odpowiednim nimi zarządzaniem. Jako osoba śledząca na bieżąco kwestie z pogranicza prywatności i polityki muszę przyznać, że znajdzie się tu kilka ciekawych, nieznanych szerzej ciekawostek. Trudno porównywać tę książkę do opowieści Snowdena, mnie jednak historia Amerykanina bardziej wciągnęła. To nie znaczy, że to zła książka. Po prostu inna.

I expected more from this book. the story is mind-blowing but the writing is not the best and towards the end it gets very repetitive.

Mindblowing all the time, bener-bener mindfuck ini, haha. Untung aja aku pendengar setia Anti-Flag, Pennywise, Rancid, jadi sama issuenya nggak asing-asing banget lah, soalnya banyak ngomongin budaya Amerika terutama dengan kerasisannya. Ini buku aku bacanya lama banget, nggak mau kelewat sama satu pun informasi yang disampaikan, kayak sayang gitu. Jadi setiap aku tiba-tiba sudah nggak konsen, aku stop dulu, ya soalnya juga bukan bacaan ringan sih. Di sini dijelasin gimana ngebangun “Psychological Warfare Tool”-nya Cambridge Analytica baik secara qualitative maupun quantitative (lebih banyak qualitative tapi). Gimana Chris juga turun ke lapangan, cari orang-orang yang outlayer, terus gimana mereka akhirnya nemuin feature atau variabel yang missing, sampe ngelakuin inference-nya juga diceritain. Nggak detail-detail banget tapi seruuu! Nggak perlu background Computer Science pasti tetap ngerti. Eh tapi di sini fieldnya itu luas kok, ada psychology dan sociology juga. Ya politik apa lagi jangan ditanya. Dari kasus Trump sampe Brexit. Aku jadi paham deh Brexit ini ternyata gimana jelumitnya. Dan rasa-rasanya dunia penuh orang-orang yang haus materi, kekuasaan dan cuman mikirin diri sendiri ya. Paling keingat juga sama sejarah nama Cambridge Analytica, lawak, lucu banget anjir. Buku ini worth it banget sih.

Holy shit.