Great depiction of 70’s istanbul high society life and story of obsessive lover.

Me gustó mucho. En algún momento parece una novela romántica pero después se va transformando en una obsesión y más, pero no quiero spoilear.

Excelente escritor y si estuvieron por Estambul, tiene el plus de volver a recorrerlo con sus imágenes.

Es de lectura rápida. si bien describe lugares y situaciones, lo hace de froma muy dinámica.

I have spent 19 days reading this novel. At a rate of an average of 3 books a month for the year 2013, this will mean I am further away from my own record than I was back in May. It's been worth it. I wish the novel had been 200 pages shorter though, but I don't know if I would have felt Kemal's obsession so much if it weren't for the extension of a novel and the chapters dedicated to Füsun's way of eating, watching movies or smoking. Maybe they were necessary, in all their dullness. But what I really, really, really loved was the ending. Not the story's ending, the novel's. I liked the point were Pamuk shows up and is asked to finish the story himself (ironic, I know). And that last line almost made me cry (doesn't happen very often). It's a beautiful novel, and one I might re-read at some point in my life.

Orhan Pamukun Nobel mükafatı aldıqdan sonra yayımlanan ilk əsəri. Eyniadlı muzeyi açdıqdan sonra yazdığı son cümlədə "Mən əşyalar toplayırdım və onlara baxıb əsər yaratdım" deyib. elə ilk cümlələriylə dəvətkar şəkildə insanı öz daxili aləmində qara yox məhz rəngarəng dəliyə aparan kitabdır: "hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum. bilseydim bu mutluluğu koruyabilir, her şey de bambaşka gelişebilir miydi? evet, bunun hayatımın en mutlu anı olduğunu anlayabilseydim, asla kaçırmazdım o mutluluğu. derin bir huzurla her yerimi saran o harika altın an belki birkaç saniye sürmüştü, ama mutluluk bana saatlerce, yıllarca gibi gelmişti." 592 səhifə, 3071 paragraf, 140 366 kəlimə sayına sahib kitabı mənə görə çox qısa müddətə bitirdim, çox sıx qrafikli işdə işləməsəydim, hətta lap tez axırına çatardım.

DNF. So many run-on sentences and pointless banter. I made it about 100 pages in before giving up.

Good, but strange book (as was "Snow"). I liked it, but overall, what I really want to do is visit the museum, which Pamuk created in Istanbul.