Bezeten van vroeger erfgoed, identiteit en musealisering

Cultureel erfgoed krijgt een steeds bredere en actuelere betekenis. Musealisering heeft niet langer alleen betrekking op kunstvoorwerpen en monumenten, maar ook op landschappen, bodemvondsten, alledaagse gebruiksvoorwerpen, liederen en literaire teksten. Wat zijn de gevolgen van deze 'erfgoedindustrie' voor onze omgang met het verleden? Wat is haar relatie tot de canon van kunst en cultuur, de conservering van monumenten, de (her)inrichting van musea, cultuur- en erfgoedtoerisme en cultuurbeleid? De bijdragen in deze bundel zijn geschreven vanuit verschillende disciplines, verwant aan de erfgoedstudies: kunst- en cultuurgeschiedenis, archeologie, sociologie, etnologie, museologie, sociale geografie en planologie. Drie belangrijke aspecten van erfgoedstudies keren daarin steeds terug: de afbakening van de nationale identiteit en de relatie met een Europese identiteit, de historische context, de productie en consumptie van erfgoederen. De publicatie komt voort uit het congres, dat in samenwerking met het Huizinga-Instituut voor Cultuurgeschiedenis werd georganiseerd, ter gelegenheid van het vijftienjarig bestaan van de opleiding Culturele Studies of Algemene Cultuurwetenschappen (1987-2002) aan de Universiteit van Amsterdam, The challenge of heritage: cultural policy, tourism, museums'. Bespreking in: Leven erfgoed.3(2006)1(.32-34).