Eren Sarı

Farsçayı öğrenmeden Ömer Hayyâm rubailerinin çevirilerini okuduğum yıllarda değişik nedenlerle dikkatimi çeken iki rubai vardı. Bunlardan biri aynı zamanda çevirmenin kitabının arka kapağında yer alan şu rubaiydi: “Ey kör! Bu yer, bu gök, bu yıldızlar boştur boş! Bırak onu bunu da gönlünü hoş tul hoş! Şu durmadan kurulup dağılan evrende Bir nefestir olacağın, o da boştur boş!” O günlerde ezberlemeye değecek kadar güzel bulduğum bu rubaiyi, Farsçayı öğrendikten sonra asıl metninden okuduğumda şaşırıp kaldım. Neden mi? Rubainin dört dizesinden ilk ikisi asıl metinde hiç yoktu da ondan! Rubainin dizelerinin düz yazı olarak tam çevirisi şöyledir: “Ey habersizler! Bu şekillenmiş varlık (beden) hiçtir, Bu dokuz katlı ve bezenmiş gökkubbe de hiçtir. Hoş ol ki bu Kurulup Doğrulma Yurdu’nda: Bir nefese bağlıyor o da hiçtir.” Dikkatli okunduğunda hemen anlaşılacağı gibi yapılan çevirideki ilk iki dize, asıl metinde yoktur. Üçüncü dizede geçen “KurulupDağılma” denilen olgunun oluş yeri ise evren değil, dünyadır. Ayrıca Kurulup Dağılma nedir? Açıklanmadığı için hiç bilinmiyor! Şimdi aradaki belirgin farkı gösterebilmek için aynı rubainin bu kitapta alt yazı açıklamaları İle birlikte bulacağınız çevirisini (69. rubai) sunuyorum. “Ey oymaz!. Gördüğün bu beden bir hiçtir, Şu şatafatlı gökkubbe de bir hiçtir, Hoş ol ki bu Kurulup Dağılma Yurdu’nda: Bir nefestir olacağın, o da hiçtir.” Ömer Hayyâm rubailerinin çevirilerini Farsçayı öğrenmeden okuduğum yıllarda aynı kitapta gördüğüm ve İlginç bulduğum diğer rubai ise şuydu: “Camiye gittim ama Allah bilir niye Ne namaz kılmaya, ne dua etmeye. Eskiden bir kilim aşırmıştım camiden O eskidi gittim yenisini yürütmeye.”‘ Bu rubaiyi daha okurken şaşırmış ve Ömer Hayyâm gibi birisi bunları nasıl söyleyebiliyor, diye sormaktan kendimi alamamıştım. Öyle ya, koskoca Hayyâm, dinle, ibadetle alay ediyor ve “hırsızlık” gibi ahlâk dışı bir olayın övücüsü oluyordu. Sonuç şudur: Bu iki rubaiden birincisinde ilk iki dize asıl metinde hiç yoktur; Hayyâm’ın söylemedikleri söylenmiştir. İkinci rubai ise Hayyâm’ın değildir; başkalarının söyledikleri Hayyâm’a mal edilmiştir. Hayyâm’ın söylemediklerinin söylenmiş olmasının tek nedeni vardır: O da çevirmenin Farsça bilmemesi, kitabının Önsözünde kendisinin de açıkladığı gibi bu çeviriyi Abdüibâki Gölpınarlı’nın düz yazı Hayyâm çevirilerinden yararlanarak yapmış olmasıdır.

(1048-1131) İranlı astronom, bilim adamı, şair, bilgin ve filozoftur.

Ömer Hayyam Dörtlükleri

Astronomi Türkçe Karşılığı Gök Bilimi demektir. Gök cisimlerinin konumlarını, hareketlerini, birbirine olan uzaklıklarının ölçülmesini, bunların fizik ve kimya bakımından yapılarını inceleyen bilim dalına Astronomi yada felekiyat yada Gök Bilimi denir. Astronomi, dünyanın da içinde olduğu, ( güneş, ay, gezegenler, Güneş Sistemi, yıldızlar, kuyruklu yıldızlar, akan yıldızlar, asteroitler, galaksiler vb) konu alan ve bu cisimlerin yapılarını, bulundukları yerleri, hareket kanunlarını,meydana gelişlerini, zamanımıza kadar geçirdikleri değişiklikleri, gelecekte meydana gelebilecek olayları ortaya koymaya çalışan bilim dalıdır.Astronomi genel olarak gök cisimlerinin hareketlerini incelerken 19. yüzyılda ortaya çıkan astrofizik, gök cisimlerinin fiziksel özellikleriyle ilgilenmektedir.

Astronomi

Değerli Okurlar... Uzun süren hazırlıklardan sonra yepyeni ve farklı bir dergi ile karşınızdayız. Bu dergi sizin derginiz... Bu dergide siz olacaksınız.... Bu dergide Karadeniz olacak... Karadeniz coğrafyasını birinci elden okuyacaksanız... Karadenizin böyle bir dergiye ihtiyacı olduğunu biliyoruz. Bizi takip ettikçe göreceksiniz... Daha bu ilk sayımızda belki de birçok eksikliğimiz oldu, aha Karadeniz’de tüm Karadenizi kucaklamak için yola çıktı... Kucaklayacağız da... Bu çoğrafyayı herkesle yaşamak istiyoruz... Bizi her sayı bekleyen okura karşı sorumluluğumuzu biliyoruz. Profesyoneliz ama Amatör bir ruhla çalışıyoruz. Pekçok kültür ve etnik grubun kaynaştığı Anadolu potasında nice güzel değerler gelişip harman olmuştur. Bu harmanın oluşturduğu kültürel mozaik ulusumuzun ana temelidir. Sevmek, sevebilmek için herşeyden önce gözlemlemek, algılamak ve anlamak gerekir. Hele koca bir ulus ve onun coğrafyasıyla söz konusu olan, sadece söylenenler, mitoslar nereye kadar götürebilir insanı ? Değişimlerin ses hızıyla oluşmaya yüz tuttuğu bir dönemde. Güncel yaşam koşullarının ağırlaştığı çağımızda iyiye, güzele ulaşmanın aydınlık yolunun öncelikle doğru bilgilenmekten geçtiğini unutmamalıyız. İletişimi akıl almaz araçlarının gelişmişliği, buna karşın medyanın insanoğlunu düdükle hareket eden robotlar boyutuna ulaştığını gözden kaçırmamalıyız. Anadolu'nun dört bir tarafına işçi yetiştiren, emekçi yollayan Karadeniz bölgemiz son yıllarda nedense hep yeşiliyle anlatmaya başlandı. Oysa yeşilin yanında, mutfak kültürü, horonu, evinin sukutuna gömülen çocuğu, yerleşim koşulları, özgün mimarisi, tarih ve nice gizleri vardır. Karadeniz Kültürünü yakından tanımak gençlik iksiri gibi güç verir. İnsana -yaşamı, paylaşımı, sevgiyi çok daha anlamlı kılar. Yeşili, kaplıcayı kendine özgü mimarisi ve tarihiyle Karadeniz yaylalarını algılamak, tanımak yaşama farklı bir tad katar. Bozulan doğayı, onu bir kurt gibi kemiren insanoğlunun arka yüzünü gösterir. Ademoğlunu utandırır, insan olduğunuza utanırsınız. Karadeniz yaylalarında, mıhlaman başında oturan kişi sofralarda ve halaya duran tulumun, kemençenin eşliğinde , kartal yuvası tepelerde ve kendiliğinden geçmişçesine, uçarcasına aşarsa Karadeniz yaylalarını, uyandığında uykusundan kendi kendine, suçlu ayağa kalk diye seslenebilir insanoğlu kendisine. Bir yanda boz bulanık sahra, diğer yanda toprak damlı evler, tandıra dönen kuyular ve alabildiğine sükunet... Hırçın deniz, hoyrat dereler, bulut yüklü ufuklar, çıra kokan konaklar, çamdan çime her ton yeşil ve olabildiğine hareketli. Dağın bir yamacında ağır ağıt inleyen sazlar; kavruk, ezik, küskün insanlar; öbür yamacında cıvıl cıvıl neşe, kabına sığmayan kemençe kemençe eşliğinde oynanan oyunlar. İşte Zıgana sadece yollara değil tarihe, iklime ve bitki örtüsüne geçittir... Farklı insanlara ve değişik kültürlere geçit ! Karadeniz’li ya dalgalara boğuşur ya da uğraşır yamaçlarda. Kimi uçsuz denizlere açılır, kimi çekilir ıssız vadilere. Ne hikmettir bilinmez, dostlukta sınır tanımayan bu sıcak kanlı insanlar evlerini kuytulara kurar ve başlarına buyruk yaşarlar. Karadeniz kabına sığmaz. O daima telaşlı, daima hırçındır. Yüzlerce tonluk dalgalarla sahili döver. “Hani” bırakın yine geleceğim” der gibi...Ve yine bir saldırı için soluk toplar. Ama kimseyede zarar vermek istemez. Bu iklimin çocukları deryanın hep sevimli yüzünü görürler. KARADENİZ'İ, bizler uzaktan mitolojik söylencelerle tanımaktan vazgeçip bu güzel yerleri ve bu güzel insanları tanımalıyız.. Bu derginin birçok özelliği var Sloganlaşmış "Daha iyiyi, daha güzeli" arayan ve Bölgenin nabzını tutabilecek. Gösterişsiz, sade ama insanımızın değerlerine sahip çıkan ilkeli ve seviyeli bir dergi olması... Aydınlık bir Gelecek için. Bu ülkeyi seven, onun için hayatını bile vermekten çekinmeyen insanımızının yaşama alanı... Özgürlüklerin rahatça kullanabilldiği bir alan... Burada insanımıza ait her değer hayat bulur... Güveniyoruz, İnanıyoruz... Yüzünü modern dünyaya çeviren aydınlık bir gelecek için; ahaKaradeniz’de “Önce insan” ilkesinden hareketle tüm insanlık değer bulur... İşimiz yayıncılık... Olayları, yalın haliyle okurlarmıza yansıtmak, çarptırmadan, ajite etmeden ve okura yanlış kanatler uyandıracak sapmalara izin vermeden, Görüş empoze etmenin, insanlara ve kurumlara yaftalar yapıştırmanın, ya da karalamanın görevimiz olmadığının bilincinde her sayımızı bekleyen okura karşı en önemli görevimiz olduğunu biliyoruz. Bu topraklarda hayat bulan bütün değerlerin üzerinde yükselen bir değer olmak istiyoruz Klşelerin, düşmanlıkların, saplantı tariflerin ve kavgaların dışında bir çizginin temsilcisi olmak istiyoruz . Ülke zenginliklerinin hepsinin bir arada, birbirine karşı saygı ve anlayışla yaşaması ilkesine bağlı kalacağız . Bu nedenle her tür çeşitliliğin yansımasına sonuna kadar yer vereceğiz. Özgür düşüncenin özgün sesi olma cesaretini göstererek, Bölgenin kültürel ve sosyal enginliğini sizlerle paylaşacağız .. Biz herkesle Karadenizi yaşamak istiyoruz. Biliniz ki ahaKaradeniz’de sizi yansıtır. Geçmişle gelecek arasında bir köprü kurabilme uğruna buradayız... Karadenizi hep beraber yaşama yaşatmak uğruna çıktığımız bu zorlu yolda bizleri yalnız bırakmayacağınıza inancımız sonsuzdur... Bu dergi sizin derginiz Uzun söze ne hacet; burası yeşilliklerin gelin gibi süslediği Karadeniz, Burası baştanbaşa Karadeniz, bu coğrafyayı sizlerle paylaşmak istiyoruz, sizlerle yaşamak istiyoruz.. Çıplak bozkırlardan, yemyeşil ormanlara; dantel gibi koylarda, doruklarından kar eksik olmayan görkemli dağlara kadar böylesine güzellikleri sinesinde barındıran bir bölgenin insanlarıyız, aynı anda dört mevsimi yaşayabilen kaç bölge var dünyada ? Doğanın çömertliği insanın başını döndürecek kadar güzel. Bir gezgin için cennet sayılabilecek bir yer Karadeniz, geçmişi efsanelerle kucaklaşan o yörenin sakinleri... isteyenler buyursun buralara gelsin, misafirimiz olsun… Bu dergi hem aktüel, hemde popüler Bu dergide Hayat’ın anlamı konuşulur, Bu dergide Hayat’ın anlamı yazılır... Bu dergide “ÖNCE İNSAN” düstürü ilehareket edilir...Bu dergide herkes hak ettiği yeri ve değeri bulur... ahaKaradeniz’i seveceğinizden, keyifle okuyacağınızdan eminim. Önümüzdeki sayı buluşmak dileğiyle Hoşçakalın, Sağlıcakla kalın Eren SARI AHA (Aylık Dergi)

OCAK SAYISI

AHA (Aylık Dergi)

Karagöz, elbette, dünyaca tanınan ve sevilen Türk gölge tiyatrosunun ismidir. Ama daha önce, Karagöz, Türk Halk Tiyatrosu’nun bir dalıdır. Diğer ismi Türk Gelenek Tiyatrosu olan ve kökü Orta Asya’ya giden öz tiyatromuzun diğer dalları da ortaoyunu, meddahlık, kukla, köy ve tulûat tiyatrosudur. Dolayısı ile bu dalların hepsinin ortak özellikleri vardır ve Karagöz de bunun içindedir. Bu ortak özellikler, gösterilerin güldürücü ve eğlendirici amaçlı olması, seyircilerle bağ kurulması ve önceden bir ezberleme gereğinin bulunmamasıdır. Yani, Karagöz’ü örnek alırsak, sanatçı oynatacağı oyunu özetle bilir fakat ezberlemez ve isterse seyircilerle de konuşarak konuyu serbest olarak perdede işler. Bu olaya “tulûat” ve günümüzde “doğaçlama” denilmektedir. Karagöz, Türk Halk (Gelenek) Tiyatrosu’nun özüdür ve son temsilcidir.

Karagöz ile Hacivat elbette, dünyaca tanınan ve sevilen Türk gölge tiyatrosunun ismidir.

Hacivat İle Karagöz-2

İnsan üç şeyin peşinde olmak için yaratılmıştır; hakikatın, hayrın, güzelliğin... İnsan ruhunda bu üç şeye götüren üç kabiliyet vardır; zeka, duygu, irade... Zeka üç yerde kullanılır; kazanmada, hilede, ilimde... Kalb, üç şeyin mahfazasıdır; aşkın, ümidin ve imanın... Üç şeyi sevmeyen ruh, ölü odaları gibi karanlıktır; çocuğu, Allah'ı, zalimle kaviden başkasına itaati... Üç nesneden her yerde kaçmalıyız; yersiz şiddetten, açlık bırakmayan tatminden, kendimize çevrilmeyen tehditten... Üç kişiden korkunuz; merhametsizden, müraiden, mürtekipten... Üç musibetten uzaklasınız; zulümden, küfürden, cehaletten... Üç kişiye el uzatınız; hastaya, garibe, muhitinde anlaşılmayan bedbahta... Üç türlü davranış kaba ve sahtedir; kendini belli eden sanat, nümayişçi ahlak, kendine güvenen dindarlık... Üç şey saadetin sırrıdır; tevazu, kanaat ve ölümün eşiğinde sık sık dinlenme zevki... Dünya üç şeyle cennet olur; elden, dilden ve gönülden vermekle, affetmekle, hidayet yolunu göstermekle... Üç kişi karanlıkta kalmıştır; aşkından çok talakatını kullanan, imanını iddia yapan, aklın meyvasından lezzet almayan... Üç hakimin hükmünde hata aranmaz; kalbin, kaderin, ölümün... Üç yerde insan kendini tanır; tövbede, zalimin kahrı altında, son nefesinde...Hayatın manası üç yerde hakkıyla anlaşılır; aşk ile birleşen ümidde, vecd ile yapılan ibadette, yeri yurdu unutturan seyahatte... Gözyaşının üç yerde lezzetine doyulmaz; vuslatta, mağfirette, merhamette... Üç yerde insan Allah sohbetindedir; kalabalıktan incinmeyen yalnızlıkta, bir ümidsizin yüzünü ümidle güldürdüğü yerde, zalimin zulmü kendinden şükür taşırdığı anda... İnsanlar içinde kendini bilenler şu üç kişidir; rüzgarı bile incitemiyenler, kendi adlarını söylemekten utananlar, Allah emaneti olan insanlara katı katı gözlerle bakamayanlar... Üç türlü insan Allah'tan uzaktır; rahatlarını hesaplayarak hizmetten kaçanlar, duygulu olduklarını ileri sürüp de sefalet sahnelerinden uzak duranlar, sefil ruhlarda feyz arayanlar... Üç türlü insan Allah'ı görmekle müjdelenmiştir; saf kalbler, gecenin karanlığında güneşi bulanlar, hayattayken ölümle birlikte yaşayanlar... Üç şeyin hududunda durmasını bilmelidir; isteklerin, aklın, hayatın... Üç şeyden ayrılınca diğer üç şeye geçmede acele etmelidir; insanlardan ayrılınca ibadete, hareketten çıkınca huzura, dünyaya vedalaşınca uhraya...

En Anlamlı Felsefi hikayeler....

Felsefi Hikayeler

ŞU HAYATTA NELER ÖĞRENDIK NELER insan her yaşta bir şeyler öğrenir… Jackson Brown’ın “Şu Hayatta Neler Öğrendik Neler” adlı kitapçığından okuyalım bazılarını… * Kendimi neşelendirmek istediğim zaman en iyi yolun başka birini neşelendirmeye çalışmak olduğunu öğrendim. Yaş:13 * Bir bebeğin evlilik sorunlarını çözemeyeceğini öğrendim. Yaş: 24 * Bir tartışmayı tatlıya bağlamadan yatağa gidilmemesi gerektiğini öğrendim. Yaş: 29 * İnsanın kendisinden daha sorunlu birisiyle evlenmemesi gerektiğini öğrendim. Yaş: 31 * İşyerinde romantik ilişkiler aranmaması gerektiğini öğrendim. Yaş:31 * Çalıştırdığımız insanlara iyi davrandığımızda, onların da müşteriye iyi davrandıklarını öğrendim. Yaş: 49 * Bir toplantıda zekâmı ya da sohbetimi göstermek konusunda tercih yapmak gerektiğinde sohbeti seçmemin daha iyi olacağını öğrendim. Yaş:53 * İnsanlara iyi davranmanın hiçbir maliyeti olmadığını öğrendim. Yaş:66 * Gerçekten yaşamaya başlamak için emeklilik beklenirse, çok uzun bir süre beklenilmiş olunacağını öğrendim. Yaş: 67 * İyi kalpli olmanın mükemmel olmaktan daha önemli olduğunu öğrendim. Yaş: 70 * Bir domuza ve bir çocuğa istedikleri her şeyi verirseniz sonuçta çok iyi bir domuzunuz ve çok kötü bir çocuğunuz olacağını öğrendim. Yaş: 77 * Kiminle evleneceğin kararının hayatta verilen en önemli karar olduğunu öğrendim. Yaş: 95

Seni sen olduğun icin değil, seninle birlikte olduğumda ben olduğum için seviyorum.

Yaşam için Altın Kurallar

HAYDİ KARADENİZE Tatillerini huzur içinde ve bakir doğanın bağrında geçirmek isteyenler için Karadeniz saklı bir hazine gibi bekliyor ziyaretçilerini... Yaz mevsiminde insanların tatil eğilimleri genellikle yapılan yayınlar sebebiyle güney bölgelerine yoğunlaşıyor. Deniz keyfini çıkarmak pahasına kalabalık ve pahalı tatil seçeneklerini tercih ediyorlar. Oysa Türkiye'nin kuzey bölgelerinde çok daha farklı ve güzel tatil mekanları mevcut. Doğal yapısı ve keşfedilmeyi bekleyen tarihsel, kültürel dokusuyla Karadeniz bölgesi Zonguldak'tan Artvin'e kadar bir çok doğa cennetini barındırıyor. Tatillerini kalabalıklar arasında terleyerek ve bunalarak değil de huzur içinde ve bakir doğanın bağrında geçirmek isteyenler için Karadeniz saklı bir hazine gibi bekliyor ziyaretçilerini...Karadeniz deyince akla farklı bir coğrafya geliyor. Oysa Karadeniz’in farkı sadece coğrafi özelliklerinden değil. Ayrıcalıklı doğal yapısı bir yana, binlerce yıldır çeşitli kültürlere kucak açmış bu bölgede yaşayan yöre insanının "coğrafyası" da bölgenin kendisi gibi renkli, sürprizlerle dolu. Karadeniz farklı bir kültür; doğasıyla, mimarisiyle, insanıyla, deniziyle tüm ülke coğrafyasından içerisinde renkli bir yaşama ev sahipliği yapıyor. İnsan yaşadıkça seviyor bu memleketi; dimdik yamaçlarda çay toplayan, deli denizinden ekmek çıkartan, binlerce metre yükseklikte yaylacılık yapan çalışkan Karadeniz insanının burada olmasının sebebi de bu işte. Doğu Karadeniz bölgesini tarih, kültür ve doğa açısından en iyi şekilde tanıtmak amacındayız. Sadece bizim tarafımızdan yapılmakta olan bu gezi programında, Doğu Karadeniz’in en önemli illerini dolaşacağız. Binlerce yıldır birçok medeniyete ev sahipliği yapmakta olan Trabzon, yeşilin her tonunu barındıran Rize, doğası, tarihi ve insanıyla çok az tanınan Artvin detaylı bir şekilde gezilecektir. Doğu Karadeniz kültürü sağanağı yaşayacaksınız. Her vadisinde ve her deresinde, hatta her köyünde ve yaylasında değişen halk öğeleri, kimlikler, gelenekler, destanlar ve görenekl Karadeniz gezisinin her ayağında zaman zaman değişen Laz, Hemşinli, Gürcü kimlikler size her yörenin farklı gizemini aktaracaktır. Bunun yanında geziler sırasında karşılaşacağımız hayat dolu, yaşama sevinci dolu yöre insanlarının anlatımları, doğallıkları sizleri büyüleyecektir. YAYLALAR Dünyanın korunmada öncelikli 200 ekolojik bölgesi arasında bulunan Fırtına Vadisinin en önemli özelliği, dünyada sayısı çok azalmış olan “doğal yaşlı ormanların" zengin yayılış göstermesidir. WWF (Dünya Doğayı Koruma Vakfı) 1999 yılında, Avrupa'nın biyolojik çeşitlilik bakımından en değerli ve acil olarak korunması gereken 100 orman alanını belirlemiştir. Türkiye'de yer alan bu alanlardan biri de Fırtına Vadisi'dir. Türkiye'nin “Dünyaya Armağanları” paketi içinde yer alan vadi, doğru yöntemlerle koruma altına alınarak dünyaya armağan edileceği günü beklemekte.. Yayla Turizmi Kendine has coğrafya ve iklime sahip olan Türkiye'nin zengin yaşama kültürü içindeki yayla yaşantısı çok önemli yer tutar. Eski metinlerde ve halen dillerde dolaşan halk türkülerinde (Kalktı göç eyledi Avşar illeri türküsündeki gibi) ifade edilen bu gelenek, Türkiye coğrafyasında yüzlerce mekanın yeni ve farklı yaşama alanları olarak açılmasını sağlamıştır. Çin kroniklerinde, "Atları ve yüksek tekerlekli arabaları ile suları ve otları takip ederek yaşayan millet olarak da tanımlanan Türkler, Anadolu coğrafyasında yerleşik hayata geçtikten sonra geleneksel yaşama tarzlarını yeni ölçekleriyle yaşamaya başlamıştır. Türkiye yaylaları, tüm dünyanın giderek daha fazla birbirine benzemeye başladığı yeni bin yılda, geçmişten gelen ve tadı yaşandıkça fark edilen; günümüz modern yaşamına göre Doğulu ve egzotik, tabiattan uzaklaştığımız ölçüde otantik yaşama biçimi olarak kuşatıcı ve farklı yaylalardır. Yaylalar, bakir tabiatın kirlenmemiş havasını; billur gibi soğuk suları; yazın en sıcak günlerde bile korunma ferahlatıcı serinliği;büyüleyici güzellikte manzaraları; hormonsuz ve dalında yavaş yavaş olgunlaşan bitkileri; tabii ortamlarında yetişen hayvanlardan elde edilen ve yapılan gıdaları da sunarlar. Habitatı bozulmamış bir çevrede yaşayan bin bir çeşit yabani hayvan ve bitki, insanı televizyonlarda izlenilen belgesellerin kurmaca aleminden kurtarıp gerçek hayatın bir parçası kılar. Karadeniz Yaylaları Rengarenk kır çiçekler, dağ çayırları ile kaplı olan Karadeniz Bölgesindeki yaylalarımızın çevresi genellikle ladin türü çam ağaçları ile kaplıdır. Karadeniz kıyıları sahip olduğu yeşillikleri sadece bol yağmuruna değil, nemli ve sisli havasına da borçludur. Ancak sahil şeridindeki şehirlerde yüksek nem ve sisli hava yükseklere çıkıldıkça yerini pırıl pırıl bir güneşe, bol oksijenli tertemiz havaya bırakır. Karadeniz yaylalarında bitki örtüsü genel olarak köknar, ladin, sarıçam, sedir, kayın, meşe, ıhlamur, karaağaç, gürgen, kızılağaç, yabani fındık gibi ağaç türleriyle kardelen, yabani açelya, orman gülü, gökovan gibi binlerce çeşit kır çiçeği ile kaplıdır. Batı Karadeniz Ülkemizin mağara ve kanyonlar açısından en zengin yerlerinden biri olarak kabul edilir Küre Dağları. "İsfendiyar Dağları" olarak da bilinen bu sıra dağların en yüksek noktası 2019m. ile Yaralıgöz Dağı'dır. Karadeniz nemli karstik orman ekosisteminin en iyi örneğine sahip olan Küre Dağları koruma altında olan ve olması gereken önemli alanlardan biridir. WWF (Dünya Doğayı Koruma Vakfı) Avrupa'nın 100 koruma alanı içerisinde Türkiye'ye ait 9 alandan biri olmuştur. 2000 yılında WWF tarafından "Dünyaya armağan" ilan edilen alanlardandır. Kastamonu Küre dağlarının vadilerini, şelalelerini, mağaralarını, kanyonlarını ve kuytularını arşınlayacağız. Bozulmamış bir köy yaşamı ve mimarisi de nadir karşılaşacağınız güzellikte olacaktır. Safranbolu Safranbolu ülkemizde ve dünyada ön plana çıkaran en önemli unsur; geleneksel evleridir. Evlerin saçak köşelerine uğur getirmesi için geyik boynuzu asılması geleneği yaygındır. Evlerin sokak cephelerinde çeşmeler vardır. Şehirde su kültürü, dönemine göre oldukça ileridir. 5km. mesafeden ve tarihi İncekaya Su Kemerinin üzerinden şehre su getirilmiştir. Bir kısım büyük konaklarda havuzlu odalar bulunmaktadır. Havuzlar büyük hacimli ve insan boyu derinliktedir. Havuzlar bazı konaklarda selamlık köşkü denilen bahçe içindeki bağımsız binalar da yer almaktadır. Eren SARI AHA (Aylık Dergi)

HAZİRAN SAYISI

Hikayeler sevgiyi anlatır. Birlikte geçirdiğimiz zaman kısa da olsa Hikaye o zamana anlam katar. Genelde en sıcak sohbetlere, paylaşmak isteyip de izah edemediklerimize kapı açar masallar. Hayata yeni başlayan bu küçük insanlara ise (çocuklara) erdemli olmayı, doğruyu yanlıştan, iyiyi kötüden ayırt etmeyi öğretir Hikayeler … Hikayeler, boş bir söz değil, hoş bir sözdür. Düşünce ufkunun açılmasına yardımcı olur. Kelime dağarcığını zenginleştirir ve kavram öğrenimini hızlandırır. Bunlarla birlikte Hikayeler, çocuğun merak duygusunu uyandırır, Yaratıcılığını, neden-sonuç ilişkisi kurma becerisini arttırır. Hikayeler, çocuğun korkularını giderir. Özlemlerini dile getirir. Karşılaştıkları güçlükleri kavramasına, çözüm bulmasına yardım eder. Kişiliğini geliştirir. Hikayeler çocukların çocukça sorunlarını küçümsemeyip onları ciddiye alır. Onlara güven verir. Geleceğe olan umutlarını arttırır. Hikayeler, çocuğun geniş hayal dünyasında kanat çırpıp gittiği uzak diyarlardır. Hikayeler, bizim saatlerce anlatmaya çalıştığımız bir konunun kalıcı ve eğlenceli özetidir. İşte size; çocukların karakter ve zevkine uygun, yaratıcılığını harekete geçiren, sadece mesaj kaygısı taşımayan, beyin fırtınası yapabileceği hatta büyüklerin de heyecanla okuyacağı birbirinden güzel Hikayeler … Bu kitaptaki Hikayeleri bütün çocuklara ve çocuk yanını kaybetmeyenlere ithaf ediyorum. Eren Sarı / 22.11.2016 Antalya

Bu kitaptaki Hikayeleri bütün çocuklara ve çocuk yanını kaybetmeyenlere ithaf ediyorum.

Çocuk Hikayeleri -2

Ozan Valmiki tarafından yazılan Ramayana destanı, 24.000 beyit ve yedi bölümden oluşmaktadır. Destan, üç büyük Hindu tanrısından biri olan Vişnu'nun yeniden doğumlarından bahseder ve Prens Rama'nın başından geçenleri anlatır.Ramayana, Yunan destanları ile benzerlikler göstermektedir. İlyada gibi kaçırılan bir kraliçenin kurtarılmasını; Odysseia gibi, bir kahramanın uzun bir gezi boyunca yaşadığı maceraları anlatır. Odysseus'un Troya'dan İthaka'ya yolculuğundaki gibi Rama da kuzeyden güneye Hindistan'da seyahat eder ve sonunda Seylan'a ulaşır. Ramayana'daki tanrılar da Yunan ve Sümer tanrıları gibi dünyaya iner ve kahramanlarla ilişki kurarlar, onlara yol gösterirler; fakat onların davranışlarını belirlemezler.Destan, uzak geçmişe açılan bir pencereden eski Hindu kültürü, dini, toplumsal ve siyasal yaşamları hakkında pek çok bilgiler verir. Hala yaşayan bir gelenek olan Ramayana birçokları için yaşayan dinsel inancın bir parçasıdır. Hintli çocuklar, birçok Batılı çocuğun masallarla büyütülmesine benzer bir biçimde, destandan alınmış öykülerle büyütülür. Ramayana'nın tamamı ya da bir parçası, dinsel festivallerde törenlerin bir parçası olarak dramatize edilir, kitapların ve filmlerin konusu olmuştur. Rama, güç ve erdemi; Sita, sadakati; Lakşmana, kardeş sevgisini; Rawana ise kötülüğü temsil eder. Ramayana'da Dharma, kahramanların davranışlarında önemli bir ölçü teşkil etmektedir.

Destan, uzak geçmişe açılan bir pencereden eski Hindu kültürü, dini, toplumsal ve siyasal yaşamları hakkında pek çok bilgiler verir

Ramayana Destanı

Toplumsal kimliği kuran şey de hikayelerdir nihayetinde. Bu hikayelerde bir ‘biz’ vardır, bir de ‘öteki’. Hikayelerde hayat için çıkarılacak dersler vardır…Bu hikayeler ağızdan ağıza dolaşır, kuşaktan kuşağa aktarılır. Bazısı dönüşür, bazısı inatla kendisini korumak için değişime direnir. Elbette hikayeler hayatı yorumlamanın, hayata anlam katmanın bir yoludur. Kendi hikayelerimizi de içine doğduğumuz hikaye ağından ayrı düşünemeyiz. Bu hikayelerin tüm önyargıları bizim hikayelerimize de sinmişken, bu önyargılar olmaksızın hikayelerimizin nasıl olabileceğini hayal etmek de yine hikayelerimiz sayesinde mümkündür. Hikayeler zamanı insanileştirmenin tek yoludur. Bir anda sizin geçmişiniz, sizin hikayeniz belirir o belirsiz zamanın içinden. Bu kimsesiz zamanın içinde dağılmış hayatlarımızı bir araya toplayabilmenin yolu hikayelerdir. Hayatı hikayeler şeklinde biriktirmek bizi insan kılan en önemli özelliklerimizdendir… Bundan sonra dinlediğiniz, anlattığınız veya okuduğunuz her hikayede bunu hatırlamanız dileğiyle derlediğimiz en seçme hikayelerle sizleri başbaşa bırakıyoruz….

Güzel Hikayeler

7’den 70’e Herkese Hikayeler

Mecnun, bir kabile reisinin dualar ve adaklarla dünyaya gelmiş olan Kays adlı oğludur. Okulda bir başka kabile reisinin kızı olan Leyla ile tanışır. Bu iki genç birbirlerine aşık olurlar. Okulda başlayıp gittikçe alevlenen bu macerayıLeyla‘nın annesi öğrenir. Kızının bu durumuna kızan annesi, kızına çıkışır ve bir daha okula göndermez. Kays okuldaLeyla‘ yı göremeyince üzüntüden çılgına döner, başını alıp çöllere gider ve Mecnun diye anılmaya başlar. Mecnun‘ un babası, oğlunu bu durumdan kurtarmak için Leyla‘yı isterse de Mecnun (deli, çılgın) oldu diye Leyla’ yı vermezler. Leyla evden kaçarak, Mecnun‘ u çölde bulur. Halbuki o, çölde âhular, ceylanlar ve kuşlarla arkadaşlık etmektedir ve mecâzî aşktan ilâhî aşka yükselmiştir. Bu sebeple Leylâ’ yı tanımaz. Babası Mecnûn’ u iyileşmesi için Kâbe’ ye yasal kelımeürür. Duâların kabul olduğu bu yerde Mecnûn, kendisindeki aşkını daha da arttırması için Allahü Tealâya duâ eder: “Ya Rab belâ-yı aşk ile kıl âşinâ beni Bir dem belâ-yı aşkdan etme cüdâ beni.” Duâsı neticesi aşkı daha da çoğalır ve bütün vaktini çöllerde geçirmeye başlar. Diğer tarafta ise Leylâ da aşk ıstırabı içindedir. Bir zaman sonra âilesi, Leylâ’ yı İbn-i Selâm isimli zengin ve îtibârlı birine verir. Ancak, Leylâ kendisini bir perinin sevdiğini ve eğer kendisine dokunursa ikisinin de mahvolacağını söyleyerek İbn-i Selâm’ ı vuslatından uzak tutmayı başarır. Mecnûn, çölde, Leylâ‘ nın evlendiğini arkadaşı Zeyd’ den işitince çok üzülür. Leylâ’ ya acı bir sitem mektubu gönderir. Leylâ da durumunu bir mektupla Mecnûn’ a anlatır. Kendisini anlamadığından dolayı o da sitem eder. Bir müddet sonra Mecnûn‘ un âhı tutarak İbn-i Selâm ölür. Leylâ baba evine döner. Bir çok tereddütten sonra her şeyi göze alarak, Mecnûn’ u çölde aramaya başlar. Fakat Mecnûn, dünyadan elini eteğini çekmiş ilâhî aşk yüzünden Leylâ’nın maddî varlığını unutmuştur. Leylâ, çölde Mecnûn’ u bulduğu hâlde, Mecnûn onu tanımaz. Leylâ onun erdiğini anlarsa da yine onsuz yaşayamaz. Hastalanıp yataklara düşer. Kısa zaman sonra da ölür. Mecnûn, Leylâ’ nın ölüm haberini öğrenir. Gelip mezarını kucaklar, ağlayıp inler; “Ya Rab manâ cism ü cân gerekmez Cânânsuz cihân gerekmez.” Der, kabri kucaklayarak ölür. Bir müddet sonra Mecnûn‘ un sâdık arkadaşı Zeyd rüyasında, Cennet bahçelerinde birbiriyle buluşmuş iki mesut sevgili görür. Bunlar kimdir? diye sorunca, derler ki: “Bunlar Mecnûn ile onun vefalı sevgilisi Leylâ’ dır. Aşk yoluna girip temiz öldükleri, aşklarını dünya hevesleriyle kirletmedikleri için burada buluştular.” —————— Leyla ile Mecnun’un aşkları bir Arap efsanesine dayanmaktadır. Bu efsanede Mecnun mahlasıyla şiirler söyleyen Kays ibni Mülevvah adlı bir Arap şairiyle Leyli ( Leyla ) adlı bir Arap kızın arasında geçen ve ayrılıkla sona eren bir aşk serüveni anlatılmaktadır. Söylentiye göre Kays ile Leyla kardeş çocuklarıdır. Küçük yaşta birbirlerini severler. Kays’ın Leyla için söylediği şiirler dillerde dolaşır. Leyla’nın babası ,adını dillere düşürdüğü için kızının Kays’la evlenmesini önler. Leyla başka biriyle evlendirilir. Kays çöllere düşer. Mecnun (deli ) diye anılmaya başlar. Ayrılık acısına dayanamayan Leyla kederinden ölür. Mecnun bunu duyunca onun mezarının başına koşar ve o da orada can verir. Bu efsane Arap edebiyatında X. yüzyılda çok yaygın bir hale gelmiş ,Mecnun’a ait olduğu söylenen şiirlerin arasına nesirler de eklenerek hikaye haline getirilmiştir. Bu konu daha sonra Fars ve Türk edebiyatlarında da işlenmiştir.Bunların arasında en ünlüsü Fuzuli‘nin yapıtıdır ( 1535) Aşağıda okuyacağınız küçük hikaye Fuzuli`nin Leyla vü Mecnun adlı mesnevisinden alınmıştır. Kays, bilinen adıyla Mecnun, Leyla`nın aşkından kendisinden geçip yarı meczup bir halde çölde giderken, namaz kılmakta olan bir dervişin önünden geçer. Derviş hemen namazını selamlayıp, Mecnun’a “Namaz kılan birinin önünden geçilmez, bunu bilmiyor musun?” diye çıkışır. Mecnun cevap verir “Ben Leyla’nın aşkından öyle bir hale geldim ki, senin burada namaz kıldığını görmedim bile, sen nasıl bir aşkla namaz kılıyorsun da benim senin önünden geçtiğimi görüyorsun?” Leyla ve Mecnun’un hikayesi Türk Halk edebiyatının da etkilemiş ve Leyla ile Mecnun adıyla bir Karagöz oyunu haline getirilmiştir. Karagöz oyunlarında işlenen Leyla ile Mecnun hikayesi ise şöyle : Oyunun başında Leyla ile Mecnun birbirlerine olan sevgilerini şiirlerle dile getirirler. Aralarında bir gül ağacı vardır. Zebani gelerek gül ağacını alır ve yerine karaçalı koyar. Karagöz bu karaçalıyı almak isterken zebani Karagöz‘ü kaldırıp baş aşağı kara çalının üzerine atar. Hacıvat gelerek Karagöz’e Leyla ile Mecnun’un hikayesini anlatarak, Zebani’nin kara çalıyı onları ayırmak için koyduğunu söyler. Perdeye içinde Leyla’nın babası ve annesinin olduğu bir kervan gelir. Hacıvat onlara bir ev bulur. Daha sonra Mecnun’un babası olan Halepli Haşim gelir. Hacıvat Leyla’nın anne ve babasının olduğu yere ergeç Mecnun’un da geleceğini söyler. Mecnun gelip Leyla’ya olan aşkını Hacıvat’a anlatır ve ondan yardım ister. Bu esnada bir aslan gelip Karagöz’ün köpeğini yutar. Leyla’nın babası kızını Mecnun’a istemeye gelen Hacıvat’ı kovar. Hacivat, Karagöz‘ün ninesi olan Cazu’dan yardım ister. Cazu nine Leyla’nın babasına giderek eğer kızlarını Mecnun’a vermezlerse Leyla’nın öleceğini söyler. Bunun üzerine Leyla’nın babası kızını Mecnun’a vermek için üç şart koşar. Birincisi Mecnun çok sevdiği dişi ahuyu öldürecektir. İkincisi aslan ile boğuşup onu da öldürmesi. Üçüncüsü ise yedi başlı ejderhayı öldürmesi. Karagöz Mecnun’a bir bıçak verir. Mecnun kendi isteğiyle ahuyu öldürür. Daha sonra aslan ile ejderhayı da öldürür ve koşulları yerine getirmiş olur. Zebani iki sevgilinin kavuşmasını engellemek amacıyla araya yine kara çalı koyarsa da Mecnun bıçağı ile karaçalıyı kesip atar. Sevgililer birbirlerine kavuşurlar ve kervanla memleketlerine dönerler…

Leyla ile Mecnun'un Dillere Destan Aşkı..

Leylâ ile Mecnûn

UYKU CÜCESİ Bir varmış bir yokmuş, Evvel zaman içinde kalbur saman içinde Uykular ülkesinde, uykuların en derin yerinde bir uyku cücesi varmış. Uykular ülkesindeki evinde sabah akşam uyuklarmış. Dünya üzerindeki çocuklardan biri uyumak istemediğinde uyku cücesinin kulakları çın çın çınlar, gözleri fal taşı gibi açılır, yerinden fırlayıp o çocuğun bulunduğu eve gidermiş. Çocuğun odasına girdiğinde, elindeki değneği çocuğun gözlerine doğru uzatır, kirpiklerine bir iki kere vururmuş. Böylece uyumayan çocuk,horul horul uyurmuş. Günlerden bir gün Barış adlı bir çocuk televizyonun karşısında biraz fazla kalmış, böyle olunca da uyku saatini kaçırmış. Bu sırada uykular ülkesindeki uyumakta olan uyku cücesinin kulakları çınlamaya, gözleri faltaşı gibi açılmaya başlamış. Hoplamış, zıplamış bir adımda Barış’ın odasına gelmiş. Elindeki uyku değneğini çocuğun gözlerine doğru uzatıp, kirpiklerine bir iki kere vurmuş. Barış gözlerini daha çok açıp uyku cücesine bakmış. Uyku cücesi elindeki değneği tekrar ona doğru uzatmış, Barış değneği eliyle şöyle bir tutmuş ve gülmeye başlamış. Uyku cücesinin başına daha önce hiç böyle bir şey gelmemiş, o yüzden şaşırmış, afallamış değneğini Barış’ın elinden almak için çekmiş. Barış kıkır kıkır gülmeye başlamış. O kadar çok gülüyormuş ki, uyku cücesi telaşlanmış. Çünkü biraz sonra Barış’ın annesi odanın kapısını açmış. Uyku cücesi kendini yatağın altına atıp, saklanmış. Günün birinde çocukların dışında biri uyku cücesini görürse, bir daha uykular ülkesinden çıkamazmış. Annesi Barış’ı yanaklarından öpmüş ve uyuması için ona bir masal anlatmış bu arada bizim uyku cücesi, annenin anlattığı masaldan çok etkilenip, yatağın altında uyuyakalmış. Bir saat kadar sonra Barış yatağından aşağı inmiş, uyku cücesinin kulağının dibine yaklaşıp “Aaaaaaaaa” diye bağırmış. Uyku cücesi aniden uyanınca kafasını yatağa çarpmış sonra da Barış’ın ağzını kapatmış. Barış ağzı kapalı olduğu halde gülmeye devam etmiş, o kadar çok gülüyormuş ki, Uyku cücesi Barış’ın annesi odaya tekrar gelir diye telaşa kapılmış. Hayatında ilk defa bir çocuğu uyutmayı başaramıyormuş. Barış’ın karşısına çıkıp, eliyle sus işareti yapmış, Barış susmuş, ondan sonra takla atmaya başlamış, Barış merakla onu izliyormuş, uyku cücesi birden bire Barış’ın yanına hoplayıp, gözkapaklarını elleriyle çekiştirmeye başlamış, Barış gözlerini açmaya çalışıyor, uyku cücesi kapatmaya çalışıyormuş. Birkaç dakika sonra uyku cücesi Barış’ın gözkapaklarını bırakmış. “Sen neden uyumuyorsun çocuk”? diye sormuş ona. Çocuk biraz da ağlamaklı gözlerle ona bakmış :”Sen kimsin “? Demiş. Uyku cücesi,: “Ben yku cücesiyim, uyuyamayan çocuklara masal anlatır, değneğimle göz kapaklarında dolaşır, onları uyuturum “ demiş. Barış tekrar kıkır kıkır gülmeye başlamış.” İyi ama ben bütün gün uyudum zaten, o yüzden uyuyamıyorum “ demiş. Sahiden de Barış o gün okuldan geldikten sonra biraz yatmış ama 6 saattir uyuyormuş zaten, uyku saati biraz karıştığı içinde şimdi uyuyamıyormuş işte…. Uyku cücesi ona uyku saatlerine dikkat etmenin ne kadar önemli olduğunu anlatmış bütün gece. Çocukların günde en az 12 saat uyumaları gerektiğini, uyku düzenlerini bozduklarında işlerin karışacağını anlatmış. Barış ile birlikte gün ışıyana kadar konuşmuşlar.. En sonunda Barış sabaha karşı uyuyakalmış. O gece Barıştan başka hiçbir çocuk uykusuz kalmamış, uyku cücesini bu yüzden çağıran olmamış. Uyku cücesi ise hayatında ilk defa karşılaştığı bu olay sayesinde o gece yeni bir şey öğrenmiş. Şimdi nerede miymiş? Tabiî ki uykular ülkesinde, aranızdan biri uykusuz kalırsa bir gece yanınıza gelecek, küçücük değneğini gözlerinizde gezdirecek, size masallar anlatacakmış… Şiiiişşttt uyku cücesi şu anda uyuyor, sessiz olun çocuklar…

En Güzel Çocuk Masalları

Çocuk Masalları

Bozkurt, Türklerin en büyük sembolüdür. Olayı hemen siyasete yormayın. Orta Asya'dan beri Türklerin en büyük göstergesi olmuştur bozkurt. Nasıl İspanyollar boğayı, İngilizler aslanı, Ruslar ayıyı... Seçmişler ise biz de bozkurtu seçmişizdir. Bozkurtlar atasına bağlıdır, liderine sahip çıkar ve ona biat eder. Dünya'da evcilleştirilememiş tek hayvandır ve özgürlüğü elindeki en büyük kozdur. Bunu şöyle daha iyi açıklayabilirim ki, bozkurt hayvanı yakalandığı zaman boynundaki "Öd" denilen keseyi parçalar ve kendini ölüme terk eder. Türklerin en büyük özelliği olan bağımsızlık, özgürlük ; bozkurtlar için de hayati önem taşımaktadır. Aile hayatı olarak bile bize benzer olan bu hayvanlar tek eşliliği seçmişlerdir ve eşi ölmeden başka bir eş aramaz. Ve fazlasıyla kıskançlardır. Hatta ve hatta bizim turan taktiğimiz bozkurtlardan esinlenmedir. Bozkurt sürüsü sağdan ve soldan giden öncüler, ardından da ortadan gelen esas kuvvetlerle düşmanına saldırır. Bizim birçok savaşta sancağı havaya kaldırmamızı sağlayan strateji, bu konuda da ortağız. Taşıdığı karakteristik özellikler yüzünden biz Türk gençlği kendimize bozkurtu sembol edinmişizdir. Bu özellikleri daha arttırabiliriz ancak anlatmak istediğimi anlatabildim sanırım. Türklerin bozkurtlardan geldiği de destanlar da yazmaktadır. Benzerliklerimiz gerçekten hayranlık uyandırıcı. Okuyunca beğendiğim bir bozkurt hikayesini de sizinle paylaşmak isterim : Bir avcı grubu ormanda ilerlerken bozkurt süresi ile karşılaşıyorlar. Bu türe her yerde rastlanmadığı için hemen avlayıp doldurmak istiyorlar. Sürü avcıları fark edince ormana giriyor, hepsi girdikten sonra üç tanesin geri geldiğini görüyor avcılar. Sanki vurulmak istiyormuşcasına beklemeleri avcıları şaşırtıyor ama üç bozkurtu da vuruyorlar. Sürüyü kaçırmak istemeyen avcılar rehberlerin "Ormanın bu bölümü çok sık ve dik yamaçlıdır" uyarısına rağmen, sürünün peşinden ormana giriyor. Avcılardan birini yılan sokmasından dolayı iş yarım kalıyor ve geriye dönüyorlar. Dönüşte üç kurtu almaya geldiklerinde, kitabın yazarı ölene kadar unutamayacağı bir manzarayla karşılaştığını söylüyor. Kurtlardan biri ölmüş, birisi ölmek üzere birisi ise acı çekiyor. Sonuncu kurtsa kaburgasıyla kalça kemiği arasındaki bölgeden yara almış, ayakta durmakta zorluk çekmesine rağmen ölen kurtu yemeye gelen dört karakurta kafa tutuyor. Dört karakurt ise yaralı bozkurt yüzünden ölü Bozkurta yaklaşamıyor. Avcıları gören karakurtlar hemen kaçıyor. Onların uzaklaştığını gören bozkurt, ağır yaralı olan ve acı çeken diğer bozkurtun boğazını ısırıyor ve öldürüyor onu. Sonrada kendi düşüp ölüyor. Ölen ilk bozkurtun da boğazındaki diş izlerini fark edince, daha fazla acı çekmemesi için arkadaşı tarafından öldürüldüğüne kanaat getiriyorlar. Üzerlerine doğrulmuş namludan korkmayan Bozkurtlar ve diğer gördükleri avcıda hayranlık uyandırıyor. Kurtları doldurmak yerine gömmeyi daha uygun buluyor. Gömme işlemi bittikten sonra yerdeki kanlara dakikalarca bakıyor. Altın kaplama bıçağıyla koluna bir kesik atıyor ve bozkurtların mezarı yanındaki karlara kendi kanıyla tek bir kelime yazıyor : Sorry... (Üzgünüm) Belki yüzde yüz gerçektir belki bir halk efsanesi ama anlatmak istediğini anlattığı için harika bir hikaye olduğunu düşünüyorum. Sonuca geldiğimizde anlatmak istediğimi ayrıntılı bir şekilde anlattım. Bu kitap Bozkurt’u anlatıyor… Kafalardaki birkaç yanılgıyı düzeltebilmişsem ne mutlu bana amacıma ulaşmış demektir. Her konuda bilinçlenmemiz gereken dönemleri yaşıyoruz. Bozkurt Türklerin efsanevi bir simgesidir ve hep öyle kalacaktır, gerisi gelip geçicidir. Bozkurtçu Geçlere Selam Olsun Eren Sarı / Elmalı / 13.11.2016

Türklerin En Büyük Sembolü; Bozkurt...

Bozkurtlar

Aşkım, Seni ne kadar çok sevdiğim hakkında hiçbir fikrin yok. Bu gezegendeki hiç kimse ne kadar bir fikri bile bilmiyor çünkü bu dünyadaki çok sevilen aşk farklı ve herkes farklı seviyor. Asla aynı aşk iki kez gerçekleşmez. Asla kimse seni benim kadar sevmeyecek ... Sizi güneşten, aydan, yıldızlardan, elmaslardan, paradan, eşyadan daha çok seviyorum. Senden daha fazla istediğim dünyada hiçbir şey yok. Bütün bu diğer insanlar bana bir şey değil, bu materyallerin hepsi de bir şey değil. Seni bütün kalbimle, ruhumla, her şeyimle seviyorum. Seni bugün, yarın, gelecek ay, gelecek sene, gelecek hayatta bir sonraki hayatımda seviyorum. Seni her zaman seveceğim.

Mektuplarımı Seviyorum

En Güzel Aşk Mektupları

Çocukluktan bilirim Cüneyt Arkın filmlerini. Bize şanlı tarihimizi anlatmaya çalışan ve çocuk beyinlerimizde bir milliyetçilik ve tarih bilinci uyandıran filmlerdendir. Eski Türk tarihini ve Osmanlı'daki Türklerin serüvenini anlatan birçok filminden bahsediyorum. Bu filmlerde bir emek, bir çaba var. Dolayısı ile şimdiki züppeleri gördükçe Cüneyt Abi'yi ve O'nun şanlı tarihimizi bize anlatmak uğruna gösterdiği çabayı takdire şayan buluyorum. Bu yolda emek harcamış Cüneyt Arkın ve diğer sanatçılara bir Türk evladı olarak şükran borçluyum. O'nlardan sonra aynı çabayı gösteren insanlar ne yazıkki gelmedi. Bizim şanlı tarihimizde öyle şanlı zaferler varki unuttuğumuz; abartmıyorum saymaya kalksam, sayamam. Hangi bir zaferi anlatayım? Mete Han'ın Çin'e düzenlediği başarılı seferleri mi? Kürşad'ın 40 çerisi ile ayaklanışını mı?, Kül Tigin'in 17 yiğitle başkaldırısını mı? Attila'nın Avrupa'yı dize getirişini mi? Malazgirt mi, Dandanakan mı, Kosova mı, Niğbolu mu, Kanijie kalesi destanı mı, İstanbul'un fethi mi, Çanakkale mi ? Hangi birini sayayım? Hangi birini hatırlıyoruz? Amerikalılar çuvalladıkları bir Vietnam savaşı için dahi düzinelerce film çektiler. Biz bile Vietnam savaşını biliyoruz. Peki biz bu şanlı tarihimize adam gibi bir film, adam gibi bir belgesel çektik mi? Çok eleştirilen Cüneyt Arkın'dan başka kim cesaret etti buna?

Türk Tarihine önemli Katkıları Olan Adan Gibi Adam....

Cüneyt Arkın

Sevgili Fıkraseverler, Karadeniz''in insanları, fıkralarıyla da, espirileriyle de ünlerini yaymışlardır. Herşeyiyle "Bizim" olan fıkralarımız çoğunlukla, "Temel bir gün..." diye başlar... Fıkra dünyası bitmez tükenmez bir sermayeye sahip.. Tükenmesi mümkün değil.. Öyle bir yazım türü ki bütün hayvanlar, eşyalar, uzuvlar konuşabiliyor, yer – mekân – zaman kısıtlaması yok.. İşte bu kitabımızda da "Temel"in fıkraları"ndan bir seçmece yaptık. Hem düşündürücü, hem eğlendirici "Temel fıkraları"nı ilgiyle okuyacağınızı umut ediyoruz. Burada yazılan fıkralar dost sohbetlerinde anlatılır, gülünür eğlenilir, zaten üzülmeye ne değer ki bu kısacık hayatta? Sevgilerimle, Eren Sarı

Temel / Dursun Fıkraları

Karadeniz Fıkraları

19'uncu yüzyılda yaşadı. Asıl adı Veli. Türkmen aşıklarının önde gelenlerinden. Kul Mustafa mahlasını kullanan Aşık Musa'nın oğlu. Az da olsa eğitim aldı. Avşar beylerinden Küçük Alioğlu ile Kozanoğlu'nun yanında imamlık, katiplik yaptı. Şiirlerinde göçerlik koşullarını, döneminde orta Anadolu'da hüküm süren aşiret kavgaları ve aşiretlerin Osmanlı ile savaşlarını yansıtır. Dili Anadolu Türkmen boylarının kullandığı halk Türkçesidir. Asıl ününü kavga türküleri ile yaptı. Yüz kadar şiiri sözlü kaynaklardan derlenerek günümüze kadar ulaştı. Dadaloğlu, Oğuzların 24 boyundan birisi olan Avşar boyuna mensuptur. Doğum tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber, araştırıcıların büyük bir kısmının tahminine göre 1785'te doğmuştur. Ancak onun için söylenebilecek en uygun doğum tarihi "XVIII. yüzyılın son çeyreği"dir. Âşığın asıl adı Veli'dir. Önceleri bu adla tapşırmış olma ihtimali yüksektir. Daha sonra Dadal, Dadalı, Aşık Dadal, Dadanoğlu ve Dadaloğlu gibi mahlasları kullanmıştır. Bunlar arasında öne çıkanı ise Dadaloğlu olmuştur. Öğrenimi hakkında elimizde bilgi olmamasına karşılık, babasının şair olması onun okumuş olma ihtimalini kuvvetlendirmektedir. Bununla beraber şiirlerini göz önüne aldığımızda, Dadaloğlu'nun öğrenim görmediği düşüncesi kuvvetlenmektedir. Eğitimi konusunda Saim Sakaoğlu; "Kısacası o, şanslı bir göçerin görebileceği bir eğitimi, yani büyüklerden elde edilebilecek bir eğitimi görmüştür." (Sakaoğlu 1980: 19) demektedir. Dadaloğlu, göçebe Avşarlar arasında yetişmiş ve onların sözcüsü olmuş bir âşıktır. Bugün elimizde bulunan 130 kadar şiirinin tamamı hece vezniyledir. Bunların büyük bir kısmı Avşarlardan yapılan derlemelerle ortaya çıkmıştır. Çok az bir kısmı da yazılı kaynaklarda (cönk) tespit edilmiştir. Dadaloğlu'nda sanat endişesi pek görülmez. Şiirlerinde işlenen konu ise büyük ölçüde Avşar aşiretinin hayatıdır. Bu genel çerçeve içerisinde sevda, yurt güzellemeleri, göçer hayatı, vb. ön plandadır. Avşarların hayatında güzelle at bir tutulur. Bu atlar arasında ise en değer verileni kırattır. Dadaloğlu, kıratın yanında Avşar güzellerini de şiirlerinde işler. fiiir-lerinde atasözleri, deyim ve vecize değerindeki sözlerin ayrı bir yeri vardır.Şiirleri arasında karşılıklı konuşma havası içinde söylenenler de vardır. Bu şiirlerde Dadaloğlu ile Cerit Beyi konuşturulmaktadır. Dadaloğlu'nun şiirleri teknik açıdan sağlamdır. Bir şairin gücünü, kelime dağarcığı ve ahenk unsurları oluşturur. Dadaloğlu'nun şiirleri bölgenin diğer âşıkları Karaca Oğlan ve Cingözoğlu Seyit Osman'la karıştırılmıştır. Dadaloğlu, Hurşit ile Mahı Mihri Hikâyesini anlattığı için, bu hikâye onun tasnifi gibi değerlendirilmektedir. Ancak bunun gerçeklik payı yoktur, Ayrıca Dadaloğlu'na mal edilen türkülerin hikâyesi de (Gavur Kızı, Kıral Kızı, Emmi Kızı, İsa Güzeli, Avşarların Tecirli ve Ceridede Kavgası, Dadalı Bey, Avşarların Cadıoğlu'nun Askerleriyle Kavgası) zaman zaman halk hikâyesi olarak değerlendirilmiştir. Ancak bu parçalar da halk hikâyesi olmayıp, hikâyeli türkünün örnekleridir. Dadaloğlu'nun şiirleri üzerine pek çok çalışma yapılmıştır. Bunlar arasında İsmail Görkem tarafından hazırlanan eser, profesörlük takdim tezi olup konuyla ilgili son önemli çalışmadır. Dadaloğlu'nun doğumu gibi, ölümü de bilinmezlerle doludur. Sözlü kaynaklar ise onun ölüm tarihini 1868 olarak verir. Ancak ölüm tarihi de tahminden ibarettir. Buna göre onun ölüm tarihi, "19. yüzyılın ikinci yarısının ortalarına doğru olmalıdır" diyebiliriz.

19'uncu yüzyılda yaşadı. Asıl adı Veli. Türkmen aşıklarının önde gelenlerinden.

Dadaloğlu

Köroğlu veya asıl adıyla Ali Ruşen 16. yüzyılda Anadolu'da yaşamış bir halk ozanıydı. İsmine Köroğlu Destanı da vardır. Köroğlu (16. yüzyıl) Halk şairlerimiz içerisinde kavganın, özgürlüğün sembolü. Doğum, ölüm tarihleri bilinmeyen, bir eski efsane kahramanı olan Köroğlu'nun adını alan bir şairimizdir. Bu şairin, Sultan III. Murat zamanında (1574-1595) Osmanlı ordusuyla İran savaşlarına katıldığı (1578-1584) bilinmektedir. Bolu Beyi'nden babasının intikamını almak üzere dağlara çıkan, yiğitlik ve iyilikseverliği destanlaşan eşkıya Köroğlu ile şair Köroğlu halk zihninde kaynaşmış durumdadır. Köroğlu; halk şairlerimiz içerisinde kavganın ve özgürlüğün sembolüdür. Şiirlerinde coşkun bir seslenişle yiğitlik,dostluk, aşk, doğa sevgisi çok sade bir dille anlatılır.Bu şiirler, hikâyeci aşıkların nesirle anlatılan hikâyeleri arasına serpiştirilmiştir. Yirmi dördü bulan bu hikâyeler, Türklük dünyasına yayılan bir Köroğlu destanının doğuşunu hazırlamıştır. Köroğlu; yiğit,adaletli, inançla dolu ideal bir Türk'tür. Köroğlu destanımız ise Anadolu Türklüğünün yüreğinde yaşayan tutkularla, isteklerin, değerlerle inançların sembolüdür.Bu destana göre Köroğlu'nun asıl adı Ruşen Ali'dir. Babası Yusuf, Bolu Beyi'nin seyisidir.( Bolu Erzurumla Erzincan illeri arasında bulunan bir mevkiinin adıdır. Bu günkü Bolu ilimizle bir alakası yoktur.) At meraklısı olan Bolu Beyi, seyisi Yusuf'u cins bir at almaya gönderir; fakat Yusuf'un getirdiği tayı beğenmez, adamın gözlerine mil çektirir. Yusuf tayı ve oğlunu alıp memleketten çıkar. Ruşen Ali, babasının tarif ettiği tarzda, tayı karanlık bir ahırda besler, tay belli bir zaman sonra kanatlanır, eşsiz bir küheylan olur. Yusuf ile Ruşen Ali, Aras ırmağına gider, orada Bingöl'den inecek olan üç sihirli köpüğü beklerler. Yusuf, köpükleri içince, tekrar görmeye başlayacak, gençleşecek ve Bolu Beyi'nden intikamını alacaktır. Fakat, Ruşen Ali köpükleri kendisi içer, babasına köpüksüz su verir. Yusuf buna bir yandan üzülür, bir yandan da, oğlu intikamını alacak bir yiğit olacağı için sevinir.Bu sihirli üç köpükten biri Köroğlu'na ebedi hayat, biri yiğitlik, biri de şairlik sağlar. Yusuf, oğluna, intikamını almasını tavsiye ettikten sonra ölür. Ruşen Ali Kır-At'ı ile birlikte dağa çıkar. Köroğlu diye ün alır, bir derebeyi gibi yaşamaya başlar, her savaşta üstün gelir; bezirganlardan, beylerden, paşalardan aldıklarını yoksullara dağıtır.Delik demir (tüfek) icat olunup da eski yiğitlik gelenekleri bozulunca, arkadaşlarına dağılmalarını tavsiye eder, "sır olur", Kırklar'a karışır. Aşağıdaki tanınmış dizeleri yazılmıştır: Benden selâm olsun Bolu Beyi'ne Çıkıp şu dağlara yaslanmalıdır At Kişnemesinden, kalkan sesinden Dağlar sada verip seslenmelidir Düşman geldi tabur tabur dizildi Alnımıza kara yazı yazıldı Tüfek icat oldu mertlik bozuldu Eğri kılıç kanda paslanmalıdır. Köroğlu düşer mi eski şanından Ayırır çoğunu er meydanından Kırat köpüğünden düşman kanından Çevre dolup şalvar ıslanmalıdır

Köroğlu; halk şairlerimiz içerisinde kavganın ve özgürlüğün sembolüdür.

Köroğlu

E.Durkheim’a göre sosyoloji; sosyal olguları ve sosyal kurumları inceleyen bir bilim dalıdır. G.Simmell, sosyoloji; sosyal ilişkileri inceleyen bilim dalıdır. M.Weber, sosyoloji; sosyal eylemi esas alan bir bilim dalıdır. Parker, sosyoloji; toplu davranış bilimidir. Kovalevski, sosyoloji; sosyal organizasyonun ve sosyal değişmenin bilimidir. Small, sosyoloji; sosyal süreçlerin bilimidir. Ward ve Sumner’a göre ise sosyoloji; toplumun bilimidir. Bütün bu tanımlar temelde sosyal sistemde birleşir. Her sosyal sistem, birbirine sıkısıkıya bağlı bir takım unsurlardan oluşur. Birinde olacak bir değişiklik diğerlerini bozmaksızın etkiler. Genel olarak bakılırsa her sosyal sistemin bir takım alt sistemleri vardır. Örneğin, bir ailenin diğer ailelerle olan ilişkisi bir sosyal sistemi, aile içindeki karı koca ilişkileri ise bir alt sistemi oluşturur. Bu sosyal sistemler makro ya da mikro yaklaşımlarla ele alınıp incelenebilirler. Ancak makro ve mikro yaklaşımların hem olumlu hem de olumsuz yönleri vardır. Makro bir çalışma, küçük grupların kökenine inemediği için elde edilen bilgiler yüzeysel kalır. Dolayısı ile küçük gruplardaki dinamizmi, sosyal gerçekliği yeterince yansıtmayabilir. Öte yandan, mikro düzeyde iki kişilik grup incelendiğinde, toplumun bütününü temsil etme veya yansıtma özelliği kaybolabilir.

Sosyoloji; sosyal ilişkileri inceleyen bilim dalıdır. G.Simmell

Sosyoloji

KARADENİZ SİZİ BEKLİYOR Tatillerini huzur içinde ve bakir doğanın bağrında geçirmek isteyenler için Karadeniz saklı bir hazine gibi bekliyor ziyaretçilerini... Yaz mevsiminde insanların tatil eğilimleri genellikle yapılan yayınlar sebebiyle güney bölgelerine yoğunlaşıyor. Deniz keyfini çıkarmak pahasına kalabalık ve pahalı tatil seçeneklerini tercih ediyorlar. Oysa Türkiye'nin kuzey bölgelerinde çok daha farklı ve güzel tatil mekanları mevcut. Doğal yapısı ve keşfedilmeyi bekleyen tarihsel, kültürel dokusuyla Karadeniz bölgesi Zonguldak'tan Artvin'e kadar bir çok doğa cennetini barındırıyor. Tatillerini kalabalıklar arasında terleyerek ve bunalarak değil de huzur içinde ve bakir doğanın bağrında geçirmek isteyenler için Karadeniz saklı bir hazine gibi bekliyor ziyaretçilerini... Karadeniz deyince akla farklı bir coğrafya geliyor. Oysa Karadeniz’in farkı sadece coğrafi özelliklerinden değil. Ayrıcalıklı doğal yapısı bir yana, binlerce yıldır çeşitli kültürlere kucak açmış bu bölgede yaşayan yöre insanının "coğrafyası" da bölgenin kendisi gibi renkli, sürprizlerle dolu. Karadeniz farklı bir kültür; doğasıyla, mimarisiyle, insanıyla, deniziyle tüm ülke coğrafyasından içerisinde renkli bir yaşama ev sahipliği yapıyor. İnsan yaşadıkça seviyor bu memleketi; dimdik yamaçlarda çay toplayan, deli denizinden ekmek çıkartan, binlerce metre yükseklikte yaylacılık yapan çalışkan Karadeniz insanının burada olmasının sebebi de bu işte. Doğu Karadeniz bölgesini tarih, kültür ve doğa açısından en iyi şekilde tanıtmak amacındayız. Binlerce yıldır birçok medeniyete ev sahipliği yapmakta olan, yeşilin her tonunu barındıran Karadenizi gezmek demek yeniden dünyaya gelmek demektir....Doğası, tarihi ve insanıyla karadenizi anlatmak hiçte kolay değildir...Velhasil Karadeniz Güzelliklerden öte bir güzellik... Doğu Karadeniz kültürü sağanağı yaşayacaksınız. Her vadisinde ve her deresinde, hatta her köyünde ve yaylasında değişen halk öğeleri, kimlikler, gelenekler, destanlar ve görenekl Karadeniz gezisinin her ayağında zaman zaman değişen Laz, Hemşinli, Gürcü kimlikler size her yörenin farklı gizemini aktaracaktır. Bunun yanında geziler sırasında karşılaşacağımız hayat dolu, yaşama sevinci dolu yöre insanlarının anlatımları, doğallıkları sizleri büyüleyecektir. Şanslı bir ülkenin şanslı insanlarıyız. Belki bizden daha zengin, daha kalkınmış, insan hakları konusunda bizlerden daha iyi durumda birçok ülke var. Ama bizim şansımız, üzerinde yaşadığımız topraklardan yana. Çıplak bozkırlardan, yemyeşil ormanlara; dantel gibi koylarda, doruklarından kar eksik olmayan görkemli dağlara kadar böylesine güzellikleri sinesinde barındıran bir ülkenin insanlarıyız, aynı anda dört mevsimi yaşayabilen kaç ülke var ? yaşadığımız şu dünyada ! Kent ve insan görüntüleri, insanın başını döndürecek kadar güzel. Bir yandan Batılı herhangi bir Avrupa ülkesinde bulabileceğiniz yapı ve insanlar, diğer yandan sanki bir Hong Kong, Hollywood filmi için özel olarak hazırlanmış “Doğu” manzaraları. Bir gezgin için cennet sayılabilecek bir ülke ve o ülkenin içinde bir yer Karadeniz, geçmişi efsanelerle kucaklaşan o yörenin sakinleri… Eren SARI AHA (Aylık Dergi)

Eren Sarı

About

Books

Join the club