Lecz byłem pewny siebie samego, pewny wszystkiego, pewniejszy niż on, pewny swego życia i tej śmierci, która mnie czekała. Tak, miałem tylko to. Ale przynajmniej panowałem nad tą prawdą, w równej mierze, jak ona panowała nade mną. Miałem racje, mam nadal rację, zawsze miałem rację. Żyłem w taki sposób, mógłbym żyć w inny. Robiłem jedne rzeczy, nie robiłem innych. Nie uczyniłem tej rzeczy, ponieważ czyniłem tamtą. Cóż ponadto? Było tak, jakbym przez cały ten czas oczekiwał na ową chwilę i ten świt, gdy zostanę usprawiedliwiony.

Ale przecież wszyscy wiedzą, że życie nie jest wcale warte trudu przeżywania.

Zrozumiałem wówczas, że człowiek, który przeżył tylko jeden, jedyny dzień, może bez trudu żyć sto lat w więzieniu.

nie rozumiem, z jakiej racji miałbym odmieniać swoje życie. Zastanowiwszy się dobrze, wcale nie jestem nieszczęśliwy.